Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Одеше кон една добро позната куќа во која живееја неговите поранешни пријатели; две мали деца спиеја таму во иста соба, а во соседната спиеја родителите.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Забележа дека не оди кон гробот и неочекувано се насмевна.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

- Добро утро Петар... - шепна тивко Трајанка. - Добро ти Бог дал... –одговори тој исто со шепот, зашто ако зборуваа погласно, можеа да ги пробудат другите... во соседната соба.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

О, колку бевме среќни што сепак дојде до прекин со Сталина, а и сталинизмот не се доразви во нашата земја онака како во соседните сталинистички земји.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Престанав затоа што кога бев пред свршување се сетив дека жена ми е во соседната соба поради што посилна беше мојата желба да одам да видам што прави таа одошто да се предадам на таа свињарија на која речиси ѝ бев подаден.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

ПАРИЗ, сам за себе, претставува цела држава. самиот факт што на едно пространство во дијаметар од педесетина километри живее население дури поголемо отколку во соседна Бугарија, или пак во Грција, наведува на помислата што сѐ овде не се прави за да бидат навреме нахранети толку милиони луѓе, за да бидат редовно снабдувани со други потреби, за да се префрлаат луѓето на работа и по домовите за да има вода достатно за пиење и хигиена.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Убаво ќе беше ако и на туризмот му се дадеше поодредено место, зашто овде, во Белгија и во соседна Франција, постои големо интересирање за летување на нашиот Јадран.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Татко ми, пак, претворен во силуета покрај светнатата скала со светските радио станици, во соседната, незагреана одаја, наметнат со избледената чоена домашната наметка и свиткан со шал, сѐ повеќе ги продолжуваше своите ритуали на слушање радио, потпрен со увото врз апаратот, сепак внимавајќи - кога ќе влезеше Рашела - да го достивне звукот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Ја слушаше водата што таа шумно ја истураше во легенот во соседната просторија и знаеше дека таа се подготвува за него.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

— Отидоа и денеска двајца другари — проговори со натажен глас Ризо Палилулев, еден од минерите што работеа во соседниот тунел на загинатите.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

По два дена ги одведе во соседното село Градешница каде преседоа четири до пет дена и добро се одморија.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Сите извештаи што идеа, а тие идеа со помошта пак Толева, кажуваа дека аскерот систематски го претресува секое село, секоја куќа, та дури секоја смрека и грмушка по мегданот и прави неопишани зулуми над населението.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Карактеристично за печалбарството од овој период било тоа што сите оние кои заминувале како печалбари привремено го напуштале домот со цел да заработат пари и по одредено време да се вратат во Македонија.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Во потрага по обезбедување егзистенција за своите семејства македонските економски печалбари заминувале во соседните балкански земји: Србија, Бугарија, Грција, Романија, а потоа и во подалечните земји Австро-Унгарија, САД, Канада и др.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

На еден друг бакрорез на Ремели, врз гротескната Athanasius Kircher, Шпионско уво комода со получовечки ликови се наоѓаат тнр. цветни оргули, т.е. некаква метафоричка творба; низ нив, со помош на еден слуга кој во соседната просторија дува во еден систем од цевки) прозвучува птичје црцорење и излегуваат фигурички. (види стр. 122) Повеќе од една генерација подоцна се сретнуваме, во завршната фаза на маниризмот, прескокнувајќи дузина такви книги и стотици илустрации, со чудните машини на Атанасиус Кирхер.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Овој се сврти на спротивната страна и остана така загледан во соседните куќи, како да не го забележа стариот мајстор.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Потоа се шмугна во соседниот двор и го фрли парчето врз покривот од ниската шупа.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Но тоа ја налути Стана па силно ја потргна мачката за опашот. - Мјау-у! - Мјау-у! - жално списка мачката се истргна од рацете на лошото девојче и побегна дури во соседниот двор.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Потаму негде, во соседните ливади одекнуваа ударите на чекан.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Како и да е, врз база на една сочувана копија на паус, Анре Рефреј, за оваа изложба, верно го “реконструира” цртежот од атељето на Дишан и го постави на ѕидот од /галеријата.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Неговите роднини го сместија во соседната викендичка, каде тој за нив ги чува компирите и прасенцето.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Полковникот е одличен. Тој и досега би служел, но се повреди во експлозија на некој таен објект и од тоа време тој е молчелив и замислен.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

На изложбата исто така беа изложени и неколку други подготвителни студии, како и реконструкцијата во потполна големина на делото “Цепелин со воденица во соседни метали”(1913-1915) (“Glider Containing a Water Mill in Neighborinng Metals”) и “Девет шеќерни рељефи” (1914-15 - “Nine Malic Molds), Ричард Хамилтон ги изработи за изложбата во Тејт галеријата во 1966.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Во соседниот двор некој гласно се плискаше со вода искажувајќи го своето задоволство со тромаво, длабоко - охо-хо-о!

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Од старата кафеана во соседната улица се слушаше појака врева, придушено тропање на дајре, женски пискотлив глас.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

И мавтајќи како машко со рацете се упати во соседната одаја.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Сите се смеат, прегласно, но поетот дофаќа како двете девојки во соседната соба живо разговараат околу дводелните пепито костуми во најновиот број на „Бурда“.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Во соседната барака, истата ноќ, битисаа две доенчиња.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Настаните од стварноста и од нивната фантазмагорија се судираат и се кршат едни со други, а тие се обидуваат да ја докажат својата не-стварност: еден работник во поштата е уверен дека ќерка му не патува да се сретне со вереникот во соседниот град, туку засекогаш заминува на некој далечен остров; една кројачка го фрла тукушто прочитаното писмо на сестра си, во кое таа ѝ кажува дека сака да ја види, а оваа жена е уверена дека сестра ѝ ѝ соопштува дека татко им, кој умрел многу години пред тоа, наскоро ќе ја посети; еден студент, додека гледа во книгата пред себе, во мислите ги превртува животните стории на своите колеги и професорите – настани кои тие никогаш не би ни помислиле дека некогаш би можеле да им се случат.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Има луѓе кое своето Јас потполно го заменуваат со некое друго Јас.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тој глас беше на медицинската сестра која требаше да остане со мене сѐ додека ми беше потребна помош.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

“Брат ви е во соседната соба,” нејасно слушнав женски глас.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Зар такви писанија нема и во соседните земји и оние подалеку?

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

За таа цел го одбрала Рибоокиот (името не му го узнав), член на разузнавачка служба во соседна земја кој имал врски со влијателни луѓе од мојата татковина.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

56. Бидејќи овие зборови им се упатени на членовите на МНЛД и на интелигенцијата надвор од Македонија, каде што постоеја извесни услови за слободен развиток на македонската национална научна мисла, тие имаат оправдување, но не можат во целост да се однесуваат и за македонската интелигенција што се наоѓаше во земјата, па ни за онаа во соседните монархии, зашто не постоеја ни елементарни услови за таква дејност.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Полека и недоверливо стануваше одомаќен: острините на неговиот акцент од Бронкс беа измазнети и омекнати до оттегнат изговор, откри дека ‘белата громова’, чиста или мешана со што и да излезеше од тогашниот војнички апарат за пијалоци, е на некој начин исто толку задоволителна како скочот со мраз; сега ги слушаше локалните групи во баровите во соседните гратчиња, толку често како некогаш Лестер Јанг или Гери Малиган во Брдленд.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

После изливот на реките по расположливите природни пространства и напливот на атмосферските води по улиците на населените места по целиот Балкан, во соседна Бугарија, на една од централните авении на главниот град, деновиве била регистрирана присутност на рекичка начинета од големи творечки имиња од областа на кино индустријата.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Сепак останувам со чувството на радост од бунтот на кинаџиите во соседна Бугарија.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Можеби сака да го забрише стаклото, да купи миризлива елка или да се поздрави со некого во соседната колона.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Томо од поодамна го беше фатила дремка и веќе спиеше во соседната соба.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Стана и, клатејќи се пијано, отиде во соседниот кауш.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

За малку, само за да влезе во соседниот двор, пак полн со врева и движења, движења.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Вечерта Патрокле се отпушта за спиење и слуша преку ѕидот, во соседниот кауш пискотници.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Како и други Словени кои своето образование имале можност да го добијат во Византија, се школувал во Солун, каде што се собирале познати личности.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Акиндин е веројатно вториот мошне значаен Словен, кој по Климент Охридски успеал да стане познат во Византија, а и во соседните земји.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Првото дело на Duchamp каде што е употребено огледало, Едрилица со водена мелница во соседните метали, од 1913-15, завршено е една година пред Apolinere Enameled.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Огледалото и Duchamp се поврзани мошне блиско. Duchamp беше поистоветуван со Нарцис, а Нарцис и огледалото се поврзани како предметот и неговиот одраз.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Негде, во соседната улица, лаеше пес и гребеше на нечија врата.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

На утот тоа не му пречеше да раскажува.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Не можејќи да најде, му идеше помислата да се врати најпосле дома в село, да заврши со овој скитнички живот што го започнаа со Којо Пипилето, работејќи најпрво како ѕидарски работници во родното село, па и во соседниот град, па во други градови, оддалечувајќи се сѐ повеќе од родното место, како реки што одат во спротивен правец.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Подготовките во сиповската школа беа долготрајни, маратонски, мораше да се мине низ некаков дипломатски Рубикон за да се истрае во деликатните дипломатски мисии особено ако се работеше во соседна земја, во земја со светско значење или земја во значајна зона за тогашната југословенска политика, но и во економијата каква што беше зоната на Блискиот исток, Медитеранот и подалеку.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Една ситна жена, со коса со боја на песок, која работеше во соседната полукабина до Винстон, седеше меѓу нив.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Како ти е Ѓоко?” ја праша Круме Волнаровски, откако го слушна гласот на службеникот во соседната кабина.“

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Тие спиеја во соседната соба.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Водачот влезе во соседната одаја со книгата и по пет-шест минути излезе и му рече на Суља да чека дури да го повика везирот.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Брауни беше продавница за природна храна која се наоѓаше во соседната зграда.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

17. Намерно не ви кажав а ќе ви кажам оти од вас ништо не кријам Дека се случуваше понекогаш да се состават некои парченца Од моите соништа од циклусот за пропаднатите империи И тогаш ќе го видев Цезар како ’рчи Ако не знаевте Цезар се брои како голем светски ’ркач А неговата љубовница Сервилија Цепонис мајката на Брут После ноќното следување бегала во соседната просторија Знаејќи дека Божјиот син спие гласно И дека молежливото опоменување ’рчиш Цезаре не помага И ќе го видев Цезар како плаче како мало дете Кога ќе се разбуди испотен и сам Плаче ту за малку мајчинска нежност ту за капка врело млеко од кобила

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

Другпат гледавме како во соседната улица папараци ја блокираа колата на Бритни Спирс на патот кон медицинскиот центар на Ју-Си-Ел-Еј.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Некогаш одамна во друго време, вели тој сега, беше тоа момче само во својата куќа на брегот, но не беше само во тоа дека било само таму: да речеме, се приближуваше голем ураган; крај на светот, можеби; капаците спуштени, сите подготовки за невремето направени, ништо повеќе не може да направи освен да чека да мине, можеби да испие едно ‘ладно пиво додека сѐ уште има ‘ладно за пиење и да си раскаже себе си во мракот пар приказни за парови: онаа, на пример, за младата сосетка подеднакво независна како што е тој, која во соседната куќа исто така го чека ураганот и нема друштво позанимливо од својот темносив чесапик ритривер.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

„Сепак - заклучи Тронси - темата на текстот на Дектер ми се чини доста важна, бидејќи денес е толку вистина дека глупавоста е една оригинална и единствена димензија во полето на уметноста, што кога е во недостиг, мора да се бара во соседни полиња на изразување: најголемиот дел од специјализираните ревии за модерна уметност (Frieze, Artforum, итн.) побрзаа да зборуваат за Бивис и Батхед, американскиот телевизиски цртан филм, чија што глупавост (на главните јунаци, на дијалозите, на ситуациите) се чини бескрајна.”

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

А сето време бев ангажиран со помислата дека Непознатиот го познавам, и дека се наоѓа негде овде.