Не можеше да ја задржи водата во стиснатата дланка.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Онисифор Проказник внимателно се загледа во стиснатото лице на полуголото човече.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Мојот ден е формула на невозможното што за иднината ќе е можен аксиоматичен чин: мртов јазик сум во стисната муцка од чамово стебло, едно од оние крај кое, бездруго не зебележувајќи го, сум минал на планина од чиј густак пред карабинка сум очекувал вепар, самјак, каков што сум, спред некои, сѐ повеќе.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
„Во мојава куќа гостите не определуваат кој ќе ми биде гостин.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)