Во тие мигови ме обземаше очај, во толкава мера што ми доаѓаше да се вратам, да го заобиколам Шумшул –град и да се стрчнам кон Пупипафија, во која, речиси до вчера, живеев безгрижно.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Во непознатиот крај низ кој минувам немаше населби и немаше обработена земја. Никаков знак на човечки живот.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Шефот беше во недоумица дали жената е во толкава криза за да не ја пушти во авионот и индиректно се обиде тоа да го разбере од Хелвиг.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
И со тоа може сам да си направи програма и да си го води својот сопствен свет во толкава мера, каква што денес никој не може да си замисли.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Се чудам како може и стрмно и рамно да се стави во толкава слога.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)