При чашка ракија и мезе што ги донесе ведрата Наташа Лозинска на терасата со поглед кон реката, Игор Лозински, Татко и Цветан Горски го продолжуваа како во троен сојуз разговотот за иднината на музејската колекција, но посебно за судбината на патот на јагулите.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Под звездено стебло колку што трае Бог ќе чекам зашто не чекам само за себе да видам како се здружуваат коските на едно исто тело, како се извишува в троено делото на нејзиното величество – Татковината!
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)