во (предл.) - шарен (прид.)

На балконот од конакот се појави пристар човек во шарена ноќна облека и навистина му се насмеа на Гузепа и другарите, по кое испушти едно „Buonа mattina, buona mattina signori".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Така, познат е случајот кога Хавелок Елис (Havelock Ellis) го наговорил познатиот поет Јејтс (W.B.Yeats), да проба мескалин и кога овој халуцинирал разни чудовишта и змејови додека гледал во шарениот столб за огласи негде во Челзи.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Таа се навали на веленцето што го стави како возглавница и ѝ се пристори дека е дома во глуво доба, крај своето огниште во кое сигурно сѐ уште тлеат жарчињата што ги покри со спуза; ѝ се пристори дека е во шарената гостинска одаја во која го распосла излитеното веленце и мисли на своите рожби и на челадта од рожбите свои кои израснаа на ова веленце.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Од терасата на хотелот „Дуна“ се восхитував од убавините на тврдината на аласите и на Кралскиот дворец, во кој е сместена националната Уметничка галерија на Унгарија, уживав во ладните пијачки и, навикнат на секој чекор во Будимпешта да гледам убав, млад свет, не ме зарадува глетката на терасата која, буквално, беше окупирана од старици, облечени во шарени алишта, та дури смешни, и помислив - остарела Будимпешта.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
А за муграта на тргнување, кога молчелив и замислен, со кавалот во шарениот појас, брзаше и ги прекосуваше свидните, родни места...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Иако на никој од гостите не им значеа ништо имињата на нејзините братучетки, Мариела посебно нагласуваше, покажувајќи со прстот на девојче во шарен фустан, дека девојчето на фотографијата е таа, застаната меѓу Николина и Фанија.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Оставам да потечат и се измешаат меѓу себе во шарен дијалог.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
По еден нерод, не толку старечки колку продолжување на кошмар, разбуричканост врз која пливаат трупови на мртви мисли, Богдан Јанков се обиде да ја поврзе нишката меѓу парчето рај од сонот и рајот од кој светецот во шарена одежда им покажува на крстените паганици дека православјето им носи благодет, посребрена чубрика за толчење или за венче околу глава.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Го отвори куферот, во шарена прекуморска кошула поубаво се чувствува.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
И палјачото, тој бол завиткан во шарени крпи.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Напати му се причинуваше дека се тоа бранови што се креваат, шумат, се пенат и тамам да го поклопат се расчленуваат на најразлични бои кои треперат, треперат додека не се претворат во шарени кругови кои се вртат, се вртат околу него.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
МЛАДИ ВЉУБЕНИ во шарено одајче си вечерале... од полноќ се љубеле - призори си заспале... ***
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ги залепивме носињата на стаклото и се загледавме во шарените книжни пари.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Сламените столови облечени во шарени покривки од мека волна, строго беа подредени околу темно масиче на кое светкаше шарена ваза со кринови.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Потоа - тројца акробати на трапез, пет дресирани кучиња, кловнови во шарена облека.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Сиот беше во шарена облека, во тесни турски беневреци и со везен елек, со кубура и јатаган во појасот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Борис Калпак имаше само толку време да се тргне од вратата за да не го урне со бес оној што дојде и што донесе мирис на коњско потење и здив на нови умирања.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Живееше само од питијата и питите што му ги оставаа болните дојдени од крајот на неговиот татко: шишињата ракија завиткани во стари весници, а комадите пита прекрстено стуткани во книжни салвети како во шарени шамии.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тој Толе постојано молчеше. Седи на столот, ги скрстил рацете и гледа во шарениот килим.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Влезе во шарениот шатор и го здогледа „џубоксот“. Беше одвратен.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
„A знаете ли што слушнав во шарената емисија?
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Тоа беше нешто од школо, некаков енграм втиснат во нас, макетонските говеда што (во шарен месарски пресек) во ова балканско трло (месарница/касапница) питомо го чекаат тој жиг на мракот, таа сенка преку очите што нè прави вака тапи и моронски резигнирани?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)