вон (предл.) - себе (зам.)

А таму, на контролната табла – остатоци од пречкртано ветување, отпакувано вон себе.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Вон себе Лошо скроен план од неправилно исечено време и распарталени копнежи.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
- Тие што ни го даруваа животот -крикнува постариот брат, вон себе, со ококоравени очи. – Родителите наши!
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
И во следниот миг видов млаз кон мрежата; миг потем видов светлина, страотен блесок, десет илјади пати посилен од Сонцето, како очите Господови; таква светлина никогаш во животот немав видено, господине судија; светлина еднаква во сите свои делови, виолетова, облак од светлина што не е во едно време убав а во друго неубав, ниту за едни е убав а за други – не; таа светлина траеше само еден миг, кој ми се виде цела вечност, и јас знаев дека и Јан Лудвик ја гледа таа светлина од прапочетокот, и како бев вон себе, исплашена, во шок, јас бев среќна што Јан ја виде таа светлина, уште еднаш.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И со лице искривено од нервен пристап Арсо се стрчува кон дупката, дерејќи се вон себе.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И кога неговото распрснато тело паѓа крај неа, надолу, надолу, во запрениот миг на разминувањето, тој, вон себе, се дере, најсилно што може, го корне гласот – Те љубам! Те љубам таква!
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
И се отвори небото како екстаза, луцидна за себе слепа за сѐ друго! Човек пред човека не се отвора на таков начин ни во исклучителните мигови на премин од еден во друг и излез вон себе.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Те ослободува од патријархалната претпоставка за тоа што значи литературата и како таа се создава.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Касетофонот те ослободува од страницата. Те ослободува од бирото.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Додека да падне ноќта, веќе го имав целиот расказ на четири касети и бев вон себе од радост.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)