до (предл.) - есен (имн.)

Во овој вид приказнава живееше сѐ до есента во 1871-та; тогаш, зашто не дојде татко ѝ да си ја земе, Драганка како што кажуваа Јанческите, на двајсетгодишна возраст се омажи за Анѓела (крстен на деда си) Атанасов Анѓелов Јанчески.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Пак да го има секојден некако ќе се тера, ама само од пролет до есен и целата зима седење и дембелење.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Со здравје, со здравје! Дојди утре кај мене да направиме сметка што му чини лихвата до есен.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Бахтијар се поуспокои и го врати.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И така тој по нивјето, по гумната, таа дома — ретко ќе се сретнат до есен.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Како знаеш да ја ликвидираш оваа работа до есен, да не мрзне и гладува аскерот и на зима.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)