Сега беше сѐ готово и тој немаше буквално никаква обврска, никаква партиска задача од кој и да е вид, сѐ до утре изутрина.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Новото следување нема да почне да се дели до утре, а тој имаше само уште четири цигари.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„И тој сака торти без прелив.“ „Добро, тогаш без прелив. Довидување до утре.“ И таа тргна.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
„Еден филџан зејтин те моли мама да ѝ позајмиш, дека замати торта, а ни снема, па ќе ти врати до утре“, се „циганиш“ од вторите соседи.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Можеби можеше да најде начин да го задржи Бојан, но се плашеше да не згреши, зашто до утре можеби ќе навее голем снег, па неговото враќање во колибата во Гогов Валог би било уште потешко.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Овојпат телеграмата може да почека, дури до утре, целта е постигната, макар што шифрантот Иваз беше на своето работно место.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Околу таа црвена дамка само уште денес, и можеби најдоцна до утре, ќе се збираат неизлечивите љубопитници: ќе стојат со рацете во џебовите и одвреме-навреме со малку смртна трема ќе погледнуваат угоре обидувајќи се да го измерат тој пат на ужасот од работ на терасата па сѐ до врвовите на нивните чевли, и притоа ќе се трудат да останат на разумна оддалеченост од грдите белези на смртта.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Му требаше половина час за да го најде коњот и да го врати. – Добро, – рече тој, – скокај. – Цел свет сега се буди. – Што ќе правиме, – реков јас. – Или ќе го вратиме, – рече тој, – или ќе го скриеме до утре наутро.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
- Сепак, – продолжив јас, – колку време јаваш секое утро? – Само ова утро, – рече тој. – Ја зборуваш ли вистината? – реков јас. – Се разбира дека не, – рече тој, – но. ако нѐ откријат, тоа ќе треба да го речеш.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)