Од источната страна - фабрика за кожи и цигари, од северната убаво широко џаде, од обете страни и парк – само ружи.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Кога ќе ја откорнеш од месото крвта продолжува да се лигави.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
- А какви се пијавиците? - ја прашав. - Грди. Црни. Со устинки што се лепат за кожата.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Го фати за кожата од која вратот и му го фрли пред врата на комшијата; му му го фрли ака на комшијата да не може да се посомнева во комшијата кому верата не му дава да има куче.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Јас не можев да ја слушам цел живот твојата несигурна виолина. нејзините звуци се лепеа за кожата, притискаа.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Нозете ми се набиваат, секоја рана се фаќа за кожата. Небаре искра за трвлачка, за барут.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)