Арсо паѓа во некаков опасен транс, лудило што не знае за мера и граница. Тој сѐ повеќе се дразни.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Побратим ми е, не ми се пушта лесно од рака...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
АРАНЃЕЛ: (На Костадина). А ти, Костадине, колку мислиш да лежиш?
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Со забелувањето на утрото, брз како невестулка, се пушта во подземјето и таму неколку часови, не знаејќи за мера, паѓа во полна исцрпеност на своите сили.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Продолжуваше со животот што ѝ преостануваше, со непогрешлив внатрешен усет и со чувство за мера, да си го исполнува својот круг на семејната судбина.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)