за (предл.) - доста (прил.)

Кога стигнавме горе, Мане нашол некои чевли па ги облеков, а на петите имаа некои потковици како на магаре, па само што ќе стапнев потковиците ќе го кренеа снегот под нозете и јас пак останував боса.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Абраш во еден скок се најде крај мене и ми викна: - Молња, собери ги твоите, моиве не знаат за доста!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Немав никакво јадење. Мане ми даде и некоја урда со пиперки, па кога почнав да јадам не знаев за доста.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)