кај (предл.) - нас (зам.)

6.  Правосудните анализи на Министерството за правда покажуваат дека во РМ, со оглед на бројот на жители, ако се земе предвид европскиот просек, не треба да има повеќе од 400 судии – додека, пак, кај нас, бројот на судии во моментов е над 630.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
 5 Но, ако се има на ум дека барањата на македонските пауперизи- рани работници од средната и ниска класа [пролетери/надничари/ платеници/аргати] очигледно, не го привлекуваат вниманието на правниците во поголем број – прилично површното трети- рање на овој, закоравен и дехуманизиран, правен сегмент и не е нешто толку необично, што би требало посебно да нè зачудува, барем во македонски прилики.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Според актуелниот ЗРО – работодавачот, пред да го откаже договорот за вработување од деловни причини, може на работникот да му понуди: 1) вработување кај друг работодавач без огласување, со преземање и склучување договор за вработување за вршење на работи кои одговараат на неговата стручна подго- товка, односно квалификација; 2) стручно оспособување – обука, 286 преквалификација или доквалификација за работа кај истиот или кај друг работодавач; или 3) нов договор за вработување [пред от- каз] (чл. 96, ст.1, т.1-3 од ЗРО). A, пак, во случај на прогласување за технолошки вишок, работодавачот е должен на работникот да му исплати испратнина – како негово неотповикливо право, и тоа според следниве критериуми: а) до 5 години поминати во работен однос = во висина од една нето-плата; б) од 5 до 10 години работен однос = две нето-плати; в) од 10 до 15 год. = три плати; г) од 15 до 20 год. = четири плати; д) од 20 до 25 год. = пет плати и 6) над 25 год. = шест плати.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, овие луѓе на кои им дојде „нож до коска“ од долгогодишните шефовски лаги и глумења, беа подготвени на ваков пресметан ризик уште од почетокот на борбата, па останаа упорни и солидарни во заедничката битка – и воопшто не се плашеа од негативните консеквенци и реперкусиите кои следуваа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
251 По неуспешните обиди, преку манипулации, лажни ветувања и заплашувања, да го скрши штрајкот, но и по добивањето медиумски публицитет на случајот од неколку локални и национални весници, радија и телевизии – Владата на РМ реши да го раскине договорот за приватизација на оваа компанија, склучен со австрискиот инвеститор [кого и кривично го гонеше и за кого распиша меѓународна потерница] 3 – поради последователно неуплаќање на повеќе рати од истиот и непочитување на предвидената динамика за инвестирање.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Испратнината се исплатува со денот на престанокот на работниот однос, а барањето т.е. давањето согласност за откажување од правото на испратнина од страна на работодавачот, односно од страна на работникот се ништовни! (чл. 97, ЗРО). 8.  Адвокатската тарифа кај нас, согласно Законот за адвокатура (2002), ја носи Собранието на Адвокатската комора на РМ.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Затоа, сосем точни се зборовите на Б. Фриер (Bruce W. Frier) дека: На припадниците на пониските [општествени] класи, не им е познато ниту правото – па тие, исто така, се и жртви на социјалната структура која, не само што е прекумерно пирамидална, во нејзината распределба на богатство и влијание, туку е и врзана со груби општест- вени конвенции [и социјални предрасуди]... 
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Исто така, сметаме дека конечно се созреани условите, сосем легитимно, да се постави прашањето за потребата од преиспитување на уставниот концепт на траен мандат на судиите, со сите негови позитивни и негативни аспекти – којшто кај нас се покажа како комплетно промашување, бидејќи наместо да стимулира независност и објективност на судиите, тој се извитопери во концепт кој поттикнува пасивност и незаинтересираност на судската фела за реалните проблеми на луѓето.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
7.  Со носењето на законите за работни односи и нивните перманентни рогации во време на транзицијата, со полно право може да се констатира дека најдрастични и, се чини, најмалициозни и систематски, скратувања на правата на работниците имаше кај оние кои, по сила на околностите, останаа „технолошки вишок“ (целиот законски назив кај овие непопуларни, колективни и масовни отпуштања од работа е отказ од деловни причини заради технолошки, економски, организациони и/или слични промени поради кои престанува потребата од вршење на определена работа) – при што треба да се истакне дека станува збор за доста важно прашање, особено за македонски прилики.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Впрочем, постојат и случаи кадешто и неколкукратно е надминат овој шестмесечен временски период кога судијата мора да донесе 1.  За овој лоциран проблем види го и списанието Direktna akcija – propagandni bilten Sindikalne konfederacije „ASI“; epoha II, #4; Beograd, 2009; str. 32-33; како и книгата на Франк Хантке: Синдикатите во XXI век – Прирачник за дискусија за синдикатите во земјите во транзиција (со предговор на Џон Монкс); Фондација „Фридрих Еберт“ – Канцеларија Скопје; Скопје, 2010. 302 пресуда, без притоа тоа да повлече било какви негативни репер- кусии по професионалната кариера на конкретниот судија.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Фабриката беше дадена на јавен тендер, на којшто – преку новоформирана фирма, основана на име на неговиот внук, се пријави еден познат македонски капиталист – олигарх од Скопје со политички амбиции, кој е меѓу најбогатите луѓе кај нас (Т.К.).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Кај нас, во 2008-та, по речиси едногодишно протестирање на дел од овие луѓе кои беа вистински „жртви на транзицијата“, беше донесен Законот за материјално обезбедување на невработените лица поради приватизацијата на претпријатијата со доминантна сопственост на државата во периодот од 2000 до 2004 година, а популарно наречен „Закон за стечајците“ (Сл. весник на РМ, 87/08).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Максималното пропишано полугодишно траење на овој тип постапки, наместо да биде правило, тоа е само редок исклучок.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Платите и надоместоците се намируваат како обврски на стечајната маса (чл. 166, ЗС).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, кај нас постојат недозволиви случаи на секоегодишно, па дури и полугодишно или квартално, менување на носечките закони кои треба да се „столбови“ на оваа мошне сензитивна егзистенцијална област, и тоа по неколку пати; а, од друга страна, не тече паралелен процес на редигирање и изготвување на официјални пречистени законски текстови на законите кои се рогирани [изменети и/или дополнети] и по повеќе од десетина- петнаесет пати!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Додека ги чекав гостите глетката, ова прекрасно зрение: фонтанчето ме асоцираше токму на македонските состојби кај нас, едно добро вртење во круг.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Кај нас во Македонија, беа наопаку превртени работите: Тие што се вредни и работат, се сиромашни, затоа што се малку платени за вложениот труд од утро до вечер, а тие што се мрзливи се богати затоа што живеат убаво од експлоатацијата на чесниот работник...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Работите не одат на арно! – го промени веднаш текот на разговорот татко ми. – Со Сталин или без него, ние остануваме со нашите кози! – пресече Чанга. – Но независно од Сталин – продолжи татко ми – кај нас сигурно нема да доцнат „плановите за новата социјалистичка изградба”, кои секако ќе ги зафатат и нашите кози. – И во мене нешто коби.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Зошто кај нас мораше толку длабоко да се прифаќаат тие неиспробани идеи?
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Што ќе беше ако кај нас осамнеа атеистичките музеи, овие вистински концентрациони логори на душите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Потем, среќни, излегувавме со козлето по маалото за да огласиме кој е дојден кај нас. Сите со занес нѐ слушаа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
А кај нас, резонираше Чанга, навистина се посебни условите во изградбата на социјализмот, па затоа козјото прашање треба правилно да биде решено.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Хм. Потоа, не само Европа туку и Америка навали на кај нас. Само Сатирот е несреќен.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Кај нас е голема скапија.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Така е ефенди, адетот кај нас рисјаните...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Дал господ има... - ги покани селанецот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ми беше речено, јас постар од неа само една година, можеби бев дванаесет, да ја одведам дома по поседокот кај нас.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Кај нас дома за тие работи се раскажуваше до скоро, кога јас бев дете.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но таму не можам да ја најдам сета помош токму заради тој постојан разум, наспрема сложеноста и непостојаноста кај нас луѓето.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кај нас во Мелбурн, вели, првин бизнисот. Бизнисот и фамилијата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И татко ми, сиот полн со гордост, бидејќи толку богато ја снабдил трпезата и за овој Божиќ, а можеби мислеше дека е побогата од било која измината година, судејќи по бројот на гостите што беа собрани кај нас, го дофати со дебелите прсти, најголемиот нож што го имавме дома и ја финишираше постапката околу черечењето на беспомошното јагненце, кое за среќа не беше сведок на настаните.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Харинги, маслинки и портокали што нашите роднини кои живеат таму ги праќаа како поздрав по секого што ќе дојдеше кај нас.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
„Кај нас може многу да се троши „Нова Македонија“, велат тие, но нема кој да ни ја достави.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Првпат, по толку мои идења, забележав дека солунскиот пазар е многу посиромашен со пиперки, домати, за разлика од кај нас, дури и поскап.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Така мора да биде за да не оди по кафераните во Луксембург, каде што за едно лизнување на некаков алкохол се плаќа колку за едно кило ракија кај нас.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
На овој саем сретнав многу стручњаци од „Треска“, архитекти и инженери, кои беа дојдени да го проучат врвното во производството на мебел за да можат да пренесат и кај нас и во наши услови.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
- Замислете - ми вели тој - јас морам овде да седам на работното место до последната минута. А кај нас, во Скопје, не е така!
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Кај нас за Германците е познат синонимот - Шваби. Меѓутоа, сите Германци не се Шваби, како на пример оние од Саксонија или од Хамбург.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ако не бев овде, веројатно никогаш не ќе знаев дека Белгија, од која секоја година кај нас летуваат стотина илјади души, е могу развиена туристичка земја и дека од туристичкото стопанство има позитивно салдо.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
На исклучоците на другата страна, на мажите коишто отстапуваат од општествено најпожелната улога на херојски борец за националната кауза им преостанува само на јавна сцена улогата на заговорници на цивилно општество, односно на неговите вредности: човечките права, ненасилството, толеранцијата, еднаквоста на половите итн., значи дејствување на едно подрачје на кое кај нас во традиционална смисла може да се докаже сѐ само не машкоста, подрачје, имено, на оние интереси што хрватското мнозинство денес ги смета за сѐ уште бизарни, недостојни за вистински машки ангажман, па затоа подрачје препуштено на дезертерите од сите видови, слабаците, педерите, накратко на женскиот свет како таков.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Било дел од парите што татко ми ѝ ги даваше еднаш во неделата, влегувајќи во кујната кајшто Рашела редовно седеше помагајќи ѝ на мајка ми, било кога мајка ми ќе ја испратеше кај нејзините со некоја понадица, а во неа беше главно сѐ што за делник или за празник се подготвуваше кај нас дома.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Народон кај нас не ги знае тие работи. Ќе го призавиткаат малку-многу со лико местото и готово.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Ела, Сандре, седни кај нас, - го покани Рангел.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Коле сѐ уште стоеше крај Буза. - Другари, - се сврте кон оние кои седеа зад него, - кој сака, може да прејде кај нас.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
„Беа другарите?“ ме праша мама. „Беа. Врнеше. Право кај нас дојдовме. Бевме гладни. Јадевме леб и слатко од јагоди.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Некој велаат во сета земја врие, други велаат угу кај нас е вој стра, инсан како инсан, кој може крај да му вати на разни муабети?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Од каде вие другарот? Не го познавам, не дошол досега кај нас.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ете јас шо има да кажа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Што да ви расправам за Транзицијата, при очи сте, гледате и сами, барем кај нас таа си е вечна и не прортчува тукутака низ живеачката.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
7. кога се враќав од јапонија како да се враќав од иднината каде што се во полн замав курсевите по интерпункција на изненадувањата и каде што гравчето на леб се мачка а не како кај нас што се крка со лажица гравчето наше насушно на леб се мачка јапонското гравче
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
- Денес сите сте на ручек кај нас! - рече без посебен увод и без објаснување. - Ами? - се зачуди дедо Димо. - Бате Антим порача, - додаде Кирил.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Џиркалец? Што е тоа? - праша Денко. - Така кај нас се вика поскокот. Тоа е најопасната змија кај нас.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Во мошне значајниот и во повеќе насоки инструктивен есеј „Еден опит“ со трите поднаслови... „за традицијата и иновациите“, „за откривањето на песната“ и „иднината на поезијата“, Блаже Конески ја сподвижи теоретската размисла за посебностите на индивидуалниот творечки опит кај нас, што може да биде од посебно значење и не само за македонската литературна историографија.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Кај нас евритинг модата брзо му минува, зашто еври деј нови работи излегуваат на фри маркет...“
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И најголема банка да сум робел, тоа мора да се прува на суд, ама кај нас колку крадењето што го велите вие е поголемо, толку повеќе и поумни џаџови можеш да поткупиш за литл мани...“
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Месото кај нас за Божик кога ќе заколиме прасе па додека го изедеме...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
КОТЕ: Така, Фросо, така! Лошото по душмани, а арното кај нас! Мајстори сте вие жените!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
До овој саат фиљан ќе биде кај нас на гости како при тетка, а од тој саат натаму му се знае — главата негова ќе оди на местото од парите.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
А во Америка никој пара не држи дома, како кај нас. Само в банка!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ги носеа даските и поштарката Лида, која трчаше меѓу куќите како чамец, праша: - Кај кого е ова? - Кај нас.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Една даска на две столици и ете клупа за гостите.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во почетокот на 1950 година кај нас стигнуваа малобројни групи Грци од земјите на народната демократија.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Кај нас, тие паликарјата Македонес страв будеа и сееја со лош збор, со крвнички поглед, со стегната тупаница, со стап, камшик и со ластегарка в рака, со шлаканица, со подивен глас на стие, со начулено уво под прозорец и со намигнување на кодош..
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Од дворот излегоа неколку луѓе и доаѓаат на кај нас.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Бидејќи болницата беше преполнета, кај нас дојдоа само околу 50 ранети.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Забележував дека другарките со интересирање гледаа во нас, кога ќе тргневме од училиште заедно и следеа дали и учителката ќе влезе кај нас.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Вера скоро секој ден веќе навраќаше кај нас.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
- Вие дојдовте кај нас со тетка Рајна? - реков. - Да, да ... рече таа и ме погали по косата.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Се поздравив набрзина и со трчање отидов во училиште, зашто беше доцна, без да разберам која беше другата жена со тетка Рајна и што бараше кај нас.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Пред бараката се разделивме. Се колебав дали да ја поканам дома кај нас, но се премислив.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Прашина, како злокобен призрак лебдеше наоколу, и тука, непосредно кај нас.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Малку се помислив - тоа беше комшиката на тетка Рајна, која наврати кај нас, се сетив иако само малку ја видов.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Татко ми никогаш не бил многу друштвен човек и кај нас ретко навраќаа негови пријатели и познати.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
- Тетко Рајно, каде живее таа тетка што дојде со тебе кај нас, - ја прашав и забележав како таа се изненади.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Тоа е затоа што вашето сфаќање било погрешно,“ рече доктор Гете, и уште еднаш ја испружи раката пред девојката која брзо чекореше по просторијата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ретко го носеа кај Зигмунд. „Дедо можеби сака да го посетам,“ рече кога Матилда го доведе кај нас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Сигурно сака, но тешко му е да прима посети,“ одговори Матилда.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Сите ние сфативме дека вие постапувате погрешно, но тоа кај нас не предизвика катарза,“ рече Клара.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не ќе се најдат ли и кај нас луѓе што ќе разберат оти довербата на малите држави кон нашата татковина ќе зависи од наши стамболовци и свирчовци, но коишто ќе ја видат опасноста за нашите национални интереси не во Русија, ами во Бугарија?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Марко и неговите поданици во очите на Турците не можеа да бидат Срби, зашто не им се спротивија и не покажаа таква воинственост против нив, каква што покажаа кнез Лазар и неговите поданици. 152 И така, до идењето на Турците кај нас ние трипати бевме прекрстени: 1.Словени, 2.Бугари, 3.Срби. Но со тоа не се сврши сѐ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
При сѐ што беше речено погоре за новото течење во развивањето на националното самосознавање кај нас, ми се чини оти мнозина од вас во моите мислења и зборови ќе видат само една мистификација.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Бугарија реши и кај нас да насее русофобство, та и ние да ја изгубиме секоја вера во православна Русија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Исто така, можеби некои Срби во моите расудувања за непостојанството на народното име кај нас ќе најдат потврда на мислите на проф.Миловановиќ, којшто докажуваше во „Дело” дека треба Македонија да се подели помеѓу балканските државички, зашто не претставувала ниту географска, ни етнографска, ни историска целина.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И така нашето духовно преродување и просветување кај нас, па и изработувањето на нашата писменост, поради географските и историските услови, има земено во првата илјадагодишнина по раѓањето Христово инаков од, а кај другите православни Словени инаков.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
69. Но тоа влијание му е нужно, ете зошто, од една страна нѐ уверува оти до кога ја има слободна Бугарија македонското прашање не е закопано, од друга страна, за да го оправда своето егоистичко поведение, сета вина за несреќите кај нас ја префрла на Русија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Со нашата сегашна национална преродба ние им се спротивставуваме на другите православни Словени, како што се спротивставивме и понапред: тогаш бевме први во духовната преродба што кај нас беше бавна, а кај нив брза, сега наопаку: тогаш тие нас сакаа да нѐ достигнат и работеа со извесна тенденција и брзина, сега наопаку.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Со него ние сакавме да им покажеме на Русите оти кај нас во Македонија нема национален антагонизам и е возможно задружно работење од сите македонски народности врз културна почва.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Што било насекаде во Европа, може да биде и кај нас, во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Кај нас тоа се извршува постепено и незабележено, кај нив брзо и со извесна тенденција.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Кај нас во Македонија и во Бугарија на таква владина распоредба можат да ѝ придадат неправилно значење, ете зошто ќе треба да се кажат овде неколку зборови и за неа.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Слободата на совеста е признаена насекаде; таа е и ќе биде признаена и кај нас.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Исто така Бугарија со својата искусна дипломатија нѐ поддржа…! 5/ за хранењето на избеганите Македонци во Бугарија и како најголема награда за името Бугарин што го насадија кај нас, ни покажаа барем да знаеме кој е причината за сите наши несреќи, а тоа била…Русија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
157. Ние гледаме сега оти три национални и религиозни пропаганди во нашата татковина се борат една против друга и сите заедно се борат против нас и нашите интереси, сакајќи да им нанесат смртен удар и да си ги потчинат под себе, земајќи го со таа цел религиозното и училишното работење кај нас во свои раце преку црквата и училиштето за да ѝ нанесат смртен удар на нашата народност, ни го налагаат нам нивниот наместо нашиот јазик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
До тогаш и во турско време го немало кај нас.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Така христијанството и писменоста кај нас Македонците се имаат зафатено најрано од сите словенски народи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И најпосле, мнозина ќе забележат оти најголемата наша несреќа се крие во тоа што кај нас нема местен македонски патриотизам.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Црквата кај нас си ја загубила својата главна цел, па затоа македонската интелигенција и народот имаат полно право да ги употребат сите свои сили за да ја лишат црквата во Македонија од чисто националните цели и да ѝ ги вратат оние цели што ѝ ги заповедал нејзе нејзиниот Божествен Основач: да го проповеда евангелието на сите јазици, т.е. на сите народи и нивните јазици.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
За тврдењето на проф. Миловановиќ дека Македонија не составувала и не составува географска, етнографска и историска целина, за кое некои можеби ќе најдат потврда во моите расудувања за изменувањето на националното име кај нас, освен тоа што е речено кога стануваше зборот за прашањето дали има во Македонија две словенски народности, ќе го речам уште следново: Иако е Македонија составена од неколку котлини, разграничени со високи планини, пак таа во денешниот нејзин вид има живеано одделно од Бугарија и од Србија или самостоен живот или под други држави.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Експлоатацијата на таа слобода се прогонува насекаде и треба да биде прогонувана и кај нас.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Секојпат и насекаде бивало така и така ќе биде сега и кај нас.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Само одделното македонско национално самосознание кај нас ни дава морално право да се бориме против барањето на малите балкански држави да се раздели нашата татковина и да се бориме против пропагандите што готват почва за дележ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И така, значи, Бугарија ни ги направи досега веќе сите арнотии, остануваше само и кај нас да развие класа „самостојни националисти” што ќе разберат најпосле каде е коренот на секое зло во нашето национално развивање, т.е.Бугарија реши и кај нас да насее русофобство, та и ние да ја изгубиме секоја вера во православна Русија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но процесот на преродбата и денеска кај нас сѐ уште не е наполно научно проследен и дефиниран како поим.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Да беше кај нас тој, ние кај и да сме ќе мислевме и ќе работевме само за Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Создавањето литературен јазик е духовна потреба кај нас, со која се мисли да им се стави крај на злоупотребите на пропагандите со нашите интереси и со која треба да се создаде свој литературен и научен центар за да се нема нужда од Белград и Софија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ни велиш оти си дошол кај нас со љубов и со чисто срце да ни проповедаш за Радосната Вест, како апостол на Христа, најблизок до Учителот во зборовите и во делата свои.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тоа што мене ме засегна кај истите е можноста нив да ги адаптирам на условите што владеат во театарот кај нас.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И покрај тоа што некои наши драмски писатели, идеалот на драмскиот текст го наоѓаат во отуството на текстот, сепак, сметам дека постдрамската фаза во театарот кај нас ќе задоцни.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Затоа, кај нас, најуспешни театарски претстави се оние кои за време на премиерната изведба се поткрепени со присуството на претставници на политичката, односно претставници од врхушката на партијата на власт.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Не случајно, мотото на една култна претстава во нашите театари беше (се мисли на „Буре барут“): „Она што во светот е инцидент- кај нас е систем, она што кај нас е систем, во светот е инцидент!“
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Кај нас, театарџиите (секоја чест на исклучоците) во слободно време можат да бидат се: пекари, лекари, столари, аптекари, травари, таксисти - само не консументи на театарски претстави во кои не учествуваат.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Она што јас би го предложил е да постапиме како извесната Окереке Онике, претседателка на организацијата „Африканците за Обама“, па да собереме, иако населението кај нас не живее којзнае колку подобро од она во Нигерија, пари и да ги донираме во проектот на американските и англиските научници - произведување на невидлив плашт.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Адаптирано: Еден од директорите на театрите кај нас, му испраќа билети на првиот човек на партијата која го назначила за директор: „Ви ги испраќам сите билети за премиерата. Ако не дојдете, нема да има премиера“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Јас немам такви амбиции, но немам ниту намера да исчекорам од мојот став дека кај нас, ако не те прогласат за мртов, не стигаш никаде.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Сепак, текстот сакам да го завршам со апел до чинителите на театарскиот чин кај нас: Не ја прикривајте завидливоста, ниту пак потребата од плагијат, оти тие, неретко, раѓаат нови и вредни моменти во творештвото!
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„Добро, доста е.“ И пак не ме погледна. „Ноќва спиј во друга куќа и не доаѓај кај нас.Никогаш.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Не е за мене?“ викнав. „Зошто - слеп ли сум, сакат?“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
АНТИЦА: (мошне љубезно). Мамо, вчера утро кога се сретнав со другаркине, ме прашаа кога да дојдат кај нас на поседа со работа (Имитира некоја).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
ИЛИЈА: Бабо Анчо, имам една молба кон тебе, кога ќе дојдам за да си ја земам Антица дома, сакам и ти да ни дојдеш кај нас.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ете ги, најљубезни браќа, малиот збир на правила, толку неопходни за секој, кој сака со успех да блеска во помодното општество.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Користете се со нив, јас знам дека многу Французи ќе завидуваат затоа што други го напишаа она, што тие усно го изучија, но јас не сум себичен и отворено си признавам дека овие прекрасни правила не се моја измислица, ние им ги должиме нив на оние Французи, кои, завршувајќи го својот курс по филозофија, дојдоа кај нас да ни држат часови. okno.mk 123
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Конечно и кај нас дете да заплаче!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Невесто, потивко пуштај ја чешмата дека со септичка јама сме, бргу се полни, а камионот (гомнарка) не може да се симне до кај нас, ах, мака мачиме со водата, а и ти при толкаво езеро, в купатило се капиш!“
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Добро познавајќи го убиецот, таа веднаш отишла во Битола за да му се поплачи на жупано, но наместо заштита ѝ било наредено „добро да си ја затворам устата“.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тоа едно, а друго сите кои чуле оти Лазор му се фалел на Хаџи Ташку дека и нему ќе му биде испеана песната, како што тој му ја испеа на стрика Анѓела, а и некои кои нѐ пизмат нас, можат да го отепаат на наш синор, или таков, отепан, да го фрлат кај нас.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ни Јауз бег нема да сака да премине Руса кај нас, односно кај Муслиовци.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
По убиството во село Бач (Битолско) на Мицко - претседатело на општината кај нас се знае следново: жена му на Мицко го видела наредникот кој го извикал ноќта од дома.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Не знам дали само кај нас беше така или секаде во светот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дојдоа и кај нас на патот, кај што работевме. Прашуваат да не има некој мака, да не го тера некого понадвор.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Уште не почнато завршува. Од цел свет бесот кај нас завршува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Вели: „Сиромавиот никаде нема роднини“ , велеше Лазор Ночески и стана што стана на бродот, а бродот не го пуштаат одоздола, од кај нас, имало војски, имало војни, а таму ни рекоа дека сѐ е ослободено, сега мораме да вртиме околнаокол, откај Црно Море, откај Бугарија, прпа, прпа, допаткавме до Бугарија,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Имаше многу Македонци. Од кај нас беше Геро Ѓенески, Неделко Сивески, Гоше Љубин, од Мренога имаше еден, Ѓоре Јолески, па Стојан од Сапотница, Ристе и Миленко беа од Жван, Стојко од Жашле, Бошко од Суво Грло, Наќе од Церово, Исијан од Брждани, а имаше и од Црско, од Брезово, од Облаково, од Црнеец, од кај немаше...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Рацете ми се полнат со пареа. „Сѐ треба од овдека да почне, од кај нас и од нас да почне“ , се сеќавам на Лазора Ночески, а еве кај нас сѐ се завршува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Вели: „Трагата на ѓаволот не му ја гледаш и пак по неа одиш“ , велеше Лазор Ночески и тогаш се сетив дека кај нас е центарот на светот и дека токму над нас седи господ и оттука управува со сѐ што е на земјата, а тоа го дознав уште на одење во Америка, оти колку повеќе се оддалечував од селото, толку повеќе се оддалечував од центарот на светот, дека секој чекор ме носи подалеку од господа, понакрај од земјата: кон работ нејзин, кон нејзината провалија и си мислев дека ако појдам уште потаму, ќе паднам и ќе паѓам,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Терај си ја работата, вели, кај нас мнозина се предаваат од глад.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пред куќа, зад куќа и околу куќа, растури ги, вели. И кај нас се прави така, му велам на Григора.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Утрото дојдоа други пазарџии од кај нас. Со ќумур.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Сигурно фронтот ќе се премести кај нас, вели Лазор Ночески. Сигурно сакаат скриен пат за бегање.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
а во Америка не палат кандила, како кај нас: со газија и со жарче, таму огнот го водат по некои телови, и не се гасне со дување, дувај си ти, ако немаш работа, и залидани сме, ти велам, некаде, којзнае каде, меѓу облаците значи облак ни го однесе алето,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
а возот само си пуфка, си штрака на шините, и од тоа не се слуша многу нашето викање, грми, не чувме и кога грмнало небото и туку - удри еден дожд на вагонот, штрака, така, така, така, како да работи машина за шиење, ако си чул, ама кај ќе чуеш, кај нас се шие на рака, колва озгора дождот, и почна да претечува од тоа отворчето одозгора, почна да капе, да навева и ние се креваме замелушени, ги креваме главите, зинуваме со устите и чекаме водата да ни капе на јазикот, се поттурнуваме така подзинати нагоре, ко штркови во седело, а дождот си шие одозгора, си колва и нѐ понакрева, нѐ наживнува, ама после не се легнува во сламата, сламата се раскваси и сите болви наскокаа на нас, ни се пикаат под пазуви, под гуша, под ногавици, и боцкаат, дупат, ти ја пијат крвта, тоа што останало од крвта, колку едно песочно браздиче, и така паткаме, два дена и две ноќи паткаме, а може помалку, не знам...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се чу дека сите мажи кои немале работа во Србија, дошле за џандари кај нас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Ни кај нас. Нешто малку сум го читал Коранот.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Врз селово, се случувало кај нас, паднала омарнина на тага.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Многу нешта кај нас ќе се најдат: мртви звуци на душата гајди: ткаенини од поточна пена: рог на жабок; кликање на мрена...
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ако досега не си слушнал за мене, утре ќе знаеш повеќе.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Аврам и Депа ѝ рекоа: „Господ не ни даде ќерка, ти си ни ќерка... Остани да живееш кај нас... Толе, кога-тогаш, ќе се врати...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
„Ако разберат кај нас в село што работиме, кучкари ќе нѐ завикаат”.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Меѓутоа тој посочува пат што кај нас не беше возможен: усното творештво, подложно на профаните елементи, лесно го асимилираше и новиот книжевен материјал од преводите за тој, дури потоа, да повлијае, веќе еднаш асимилиран, врз новата пишувана литература.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Дали со варијантата на долгиот притаен шовинизам ги толкувате меѓусебниве провали на национализам кај нас?
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Кај нас е забележлив извесен подем во културната сфера: поголем број активни луѓе, различни типови мислења...
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Политичките причини секако можат да се уважат, а со националните има многу манипулирање, бидејќи со нив најлесно се манипулира. »» Не ли Ви се чини дека кај нас националните чувства се пренагласуваат, дека премногу им се дава значење во некаква цивилизациска смисла?
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Таа војна кај нас беше само лажно дисциплинирана со комунистичкиот мир (што, сепак, според Еуген Финк, е „забрана на смртта”), но токму во него маскираните тагови дотуркаа до највисоките хиерархиски места, и во моментот на историска шанса за нов зов на Нацијата, за фашизам (според Финк, „очитување на смртта”), тие излегоа од своите заклетвени пратемници - од коишто изнурнува и божицата Кали, не како Примавера, туку како ждерачка на лешеви - и удрија со современа воена техника, сепак, амулетно, сѐ уште користејќи касапски ножеви, на сето она што беше југословенско, што не се одзва на повикот на божицата Нација.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Кај нас la democratie nest pas pour demain! - ми нагласи Бургиба на јасен француски јазик дека за демократијата во Тунис ќе треба да се почека. ***
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Еден ден дојде мажот ѝ и ми рече: Миле, сега за извесно време немој да доаѓаш кај нас, зашто слушнав дека комшиите решиле, следниот пат кога ќе дојдеш кај нас тие да те грабаат, со сила да те земат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Колку ги имаше кога дојде кај нас ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Неговите сознанија не ја исклучуваа можноста дека Ниротакис Алимакопулос е вклучен во организираната акција на јужниот сосед за нелегално испраќање кај нас мигранти од Африка и Азија.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во предавалната сите почнаа во хор да ги повторуваат зборовите: „Кај нас секој секого ебава!“
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
За нас е важно дека кругот конечно е затворен или, како што вие велите: кај нас секој секого ебава и секој од секого е ебан.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Кај нас секој од секого е ебан!” Тихомир повторно се обиде да ја смири ситуацијата:
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ако се помоча, да простиш, тој таму, гнасотијата дотекува кај нас.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Можеби само му мавна со рака на Симона, додека овој беше зафатен со ѕидањето, а не застана, зашто осеќаваше дека не е многу пожелен за престој кај нас.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
А си чула ли - ми велат дека кај нас гостува ДИЏЕЈ познат Појди флаери се делат па веќе целиот град дозна Ги прашав: Што мислите колку човек знаење треба да има за пирамида да направи една?
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Султанот се намурти и му даде заповед на везирот: – Веднаш да се затвори Фрања Заја, австрискиот пратеник кај нас и наредба до Казим-паша во Будим да се расправи со тој бунтовник.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Везирот го испрати Цреповиќа и го пријави следниот дипломат, со краток доклад што бара: – Шериф Абдула, пратеник од персискиот шах моли милост за сина му на шахот што се наоѓа како сужен кај нас. – Десет илјади златници – отсечно проговори султанот и ја заврте главата настрана, не сакајќи понатака да зборува со претставникот на победениот шах.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ај одлости ја вратата и слези ваму кај нас, сега никој нема да те враќа в село!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
По градот - можеби на два чекора од нас - шета слободно подлецот, кој се заколнал дека ќе ја убие вашата ќерка, а кај нас во семејството владее такво спокојство, кај нас се пишува за лебеди, кај нас машината за пишување чука ли чука...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Отиде дома со нафора... Ќе намине и кај нас...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Јордан! И од името негово не можам радост да видам...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
— Мори, златна сваќе, златна! Какви 'рслани, млади како роса, останале кај нас вдовци и не можат да најдат, та ќе најде Илко на четириесет години, токо го ватало сиромаот — ќе си а т'че, главата од ѕидот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
У Канада прасето не е „свето“ животно као кај нас и тој ловоров венец (незаслужено) го носат говедото и птичурините.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Постојано се пука и не можеме да излеземе од ровот, ниту тој може да дојде кај нас...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Нешто смрзнато и неподвижно што ги мени луѓето да не бидат луѓе, да бидам смрзната неподвижност и не на улица, а кај нас во собата - ѕид помеѓу мене и неа, граница на отуѓување неврат, нескршлив неуморлив суров бог.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Што ли мака го носи сега во оваа доба кај нас?
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Приближало времето пак за кај нас да идат штрковите и тогај веќе Силјан беше се сторил мукает, та беше нашол едно малечко црпче и си го наполнил со од човечката вода и го врзал на гуша кога дошол денот за да кинисаат за кај нас да идат.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Отаде беа се упатиле право за кај нас да идат; летале, летале токмо 24 саати, дошле до една ада, та слегле на адата и се најале отаде жаби и друзи животинки.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
И така џенгот се свршил и штрковите наттепале, та си отвориле пат и си се упатиле за кај нас.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Поодиле внатре како кај нас и дошле до едно место од кај што започнувале да се делат штрковите по вилаетите.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
– „Сполај ти, Господи, сполај ти, бре стрико, што беше била клетвата лоша, им рекол Силјан, татко ми кажуваше за две пилиња што се кај нас в поле, едното го викаат Сиве, а другото Чуле.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Откога се извишиле до облаци, беа му се пуштиле за кон кај нас да си идат.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Ете вистина, стрико, се тие пилиња кај нас и везден кај се бараат и не можат да се видат.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Бонтонот, со сите извиненија и пардони кај нас се остава пред влезот на болницата! Кратко и јасно!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ете, ако сакаш да знаеш, светол Оче и дедо, сенките за кои беа поплаките од преку ридот почнаа да идат и кај нас.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ако да остане денеска кај нас? - Ако, Лиде, нека ни биде гостин – се сложи учителката.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Истово се однесува и на доаѓањето на Трајчеица кај нас.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И на однесувањето на татко ти кон таа приказна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сѐ што е во светот инцидент, кај нас е систем.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Нина длабоко се издиша, лицето ѝ стана сериозно: „Драги еколози, најнапред се извинуваме дека доцна ви одговараме, попречија новогодишните, па и божиќните празници, па зимскиот распуст, па дури после одржавме состанок, со задоволство ја прифаќаме соработката, со желба да се посетуваме, вие доаѓајте кај нас во Струга на летување и знаете колку сме гостољубиви.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Како кај вас и кај нас голем проблем е немањето санитарна депонија, за што возрасните велат - проблемот уште долго не ќе се може да се разреши.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Шетала по коријата па дошла во манастирот кај нас.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Кај богатите секогаш одиш навечер, кај нас сабајлечки.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
САРА: Првпат доаѓате кај нас дома?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Тој јавно велеше: - И кај нас, како и на меѓународен план се спротивставени и судрени две сили: империјализмот и монархофашизмот од едната страна и народната демократија и националната независност, од друга.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
-Така беше и кај нас – пак тивко дофрли Зоја. – Само за него се пееше, за него трубеше трубата и удираше барабанчето и на сабајле и на пладне и на зајдисонце.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Исто и кај нас... - дофрлија некои од другата страна.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Умот не е кај нас, ами кај партијата, а партија е Захаријадис. Нели така ни рече политкомесарот?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Еден од оние денови кога бевме под власт на тетка Ана, наминуваа до кај нас чичо и Борче, го зедоа нашиот автомобил што неупотребуван стоеше пред зградата, зашто чичо постојано нема што да вози: сите автомобили ги купува настаро и сѐ нешто ги поправа и преправа, а постојано оди пеш.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Богами, не ја даваме- рече Петре. – Неа и зимоска и сега маката ја има натерано да дојде кај нас.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Сигурно се нашла меѓу терачите и ловџиите и некако побегнала да се засолни кај нас.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Дедото Петко го колни со најлоши клетви и тоа не само кај нас во Банчината, туку и кај другите соселани во Фестивална, и понатаму, преку Ѓорче Петров сѐ до Сарај.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Се разбуди, мило на мајка? Се врна пак кај нас!?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ќе заврне, вели, и кај нас ќе заврне.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Барем не е како кај нас долу, велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И после наеднаш ги отпуштија кофите од рамената и удрија да трчаат кај нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Кај нас нема олкави...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Сега дојдете кај нас, ми вели Татјана Сергеевна Перипелицина, ние имаме клуч со нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дојдоа и кај нас да вршат претрес.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кај нас сите идат како ослободители, никој да нѐ ослободи од нашите ослободители.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Работам и прекувремено. Можеш и ти да се вклучиш кај нас, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сакаме да се приклучиш кај нас, вели, само Германија може да ни помогне да се обедини Македонија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таа работа не е за кај нас, ми велат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ти лути пиперката, ама не ти лути како кај нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кај нас грми и кога не му е време, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кај нас грми и кога не му е време, ќе рече некогаш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
После дојдоа и кај нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Јас знам дека е од кај нас, велам, му го знам и селото Загоричани.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кај нас се јаде и за денеска и за утре, велам, се јаде и за оние кои нема што да јадат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Јасас, Елинес исте?72 — Јасу, вели жената, о Ромеа исте?73 — Јас им кажувам и која сум и што сум и кај одам, а жената: какво спиење на станица, ми вели, кај нас ќе дојдеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Оддалеку се дава вик, се пренаша дури кај нас: — Михајлооооо, о, Михајлоооо! — Тебе те бараат...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Младен: „Да има мост преку реката, секој ден би одел кај Даме и тој би доаѓал кај нас.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Па, ве молам, кога ќе дојдете кај нас, бидете внимателни и сериозни.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Знам – му одговорив горда на Борче – тој е цар за вас од подолните класови, нели?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Пријатно е во нивната куќа. Голема е, дворот е убаво уреден, над терасата има лозница и сенката е дебела, па не е жешко како кај нас дома во станот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тој ден ги имавме решено сите крстозборки што се најдоа кај нас дома, на телевизија на ниеден канал немаше ништо интересно, по сто пати ги преслушувавме најновите касети што Борче ги имаше снимено, и не знаевме што да правиме од досада и од жештина.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Голем фраер е братучет ти, и во школо кај нас зборуваат дека лудувале девојките по него.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ти, изгледа, не знаеш што е тоа „промаја во фрижидер” – се насмевнав откако ѕирнав внатре. – Да видиш како е кај нас понекогаш!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Можеш да се прскаш со црево ако баш запече, можеш да си играш со Бак, големото куче болчјак, можеш дури и да исчезнеш некаде низ собите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)