Па така, кога учителот по ликовно образование ќе почнеше да ги прегледува, секогаш наидуваше на идентични цртежи кај различни ученици.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Камилски имаше извршено и свои истражувања за душманлакот, зборот со далечно персиско потекло, којшто минувајќи во Отоманската Османската Империја, кај различни народи добиваше и различни значења.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Тој го дополни Татко со кажувањето дека душманот можел да се смета дури и за државен непријател, за жртва во крвната одмазда, за шовинист, екстремист, националист, непријател на другиот, и што уште не!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
А до кога едни Македонци се кажуваат патријаршисти, други егзархисти: едни Бугари, други Срби, трети Грци и го бараат покровителството кај различни балкански држави, давајќи им со тоа право да се бркаат во македонските работи, до тогај не може да се мисли за општо востание: до тогај ќе биде само парцијално: со бугарски, српски или грчки, но никако не со чисто македонски карактер.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)