Ја голтал горчливоста на очајот и пак се враќал кон дел на ѕидот што можел да му овозможи среќно вадење на друг воденички камен.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И требаше да биде мрачно низ малите неасфалтирани улички кои водеа кон дел од градот на селен со Албанци.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Забелешките упатени кон мене како кон дел од публиката од страна на непосредните чинители на театарскиот израз, се многубројни, но јас, колку за илустрација, ќе издвојам неколку: - Актерката пред почетокот на претставата: „Секогаш знам кога си во салата.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Се случувало каменот да напукне. Тогаш мајсторот можел да пцуе и да се откажува од светецот имењак. Сеедно.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)