Погледнувам кон професорот… не, не; всушност кон иследникот погледнувам.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Кога открил дека може да стои без да се држи за дрво, несигурен и наведнат како старец без бастун,” овде тој со надмоќна насмевка фрли поглед кон професорот Оливер “нашиот предок се исправил, глумејќи дека е многу покрупна ѕверка и ширејќи го полето на гледање, така што од поголема оддалеченост гледаше животни што од тогаш можеше полесно да ги лови, и оние кои од тогаш потешко го ловеа него.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Но тој е зафатен со списите на бирото.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А јас, јас се обидувам да проверам колку држат моиве шугави умувања.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)