Таа бурност и вџашеност се само симптоми на страв и сомнеж дека со сите тие национални опции е завршено, дека ги загубиле историското место и цел, без притоа да биде подготвен психолошкиот и општествениот терен за прифаќање на нешто друго, некое ново гледиште помалку склоно кон самоизмамување (потегнување на националната колективна карта таму каде што мислата затаила - како мислењето да ќе стане поквалитетно со тоа што е руско, англиско, српско, хрватско...).
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)