кон (предл.) - темнина (имн.)

Излез од лавиринтот На средина Судрување со гордиот немир Месечината е далеку борба со двојната острица Сонцето уште подалеку Посегање по својата совест јас сум негде на средината Излез од лавиринтот повеќе кон темнината.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Својственост на судирот Над мене се yвездите Можност за одбирање Под мене бездната Посегање по својата мисла јас сум негде на средината Излез од лавиринтот повеќе кон темнината Бегање од сивиот ден Уживање во длабочините Над мене е небото Посегање по својата суета Под мене е земјата Излез од лавиринтот Јас сум негде на средината Чувство на безнадежност повеќе кон темнината желба за неограниченост Над мене е сонот Посегање по својот живот под мене реалноста излез од лавиринтот. јас сум негде на средината повеќе кон темнината Бегство Разбудете ме!
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Бојан ги рашири прстите и ги забуца во меката грива на кучето, Стрела чучна на прагот од колибата со спрчнати уши, насочени кон темнината и тишината на снежната зимска ноќ.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тие изгледаа незаинтересирани за тоа што им го кажа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се загледа во гранките, погледна кон темнината наоколу, повторно направи уште еден чекор поблиску до нас и им довикна нешто на другите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но тој И понатаму се оддалечуваше кон темнината во прозорецот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Знам, како и обично, најмногу сомненија ќе и бидат препратени на совеста на Боге од Бањи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
БОГЕ ОД БАЊИ
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дури и ти, другар Даскалов, сигурно си имаш речено:"Кој знае какви проповеди му има одржано на Ивана оној Боге!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Секое ново сознание е корисно - реков следејќи го бавното оддалечување на иследникот кон темнината во прозорецот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ова сакав да биде сфатено како приговор на неговото однесување бидејќи бев со впечаток дека него, за жал, некои битни моменти од моите искажувања го одминуваат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)