кон (предл.) - ќерка (имн.)

Чекаше Вадим и Ирина да заминат.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Вечерта се врати невртејќи го лицето кон ќерка си, побара вода; пред да ја крене стомната, полека и без возбуда како да соопштува нешто што таа го знае, рече: - Нека е со среќа. Андон те бара за снаа. ***
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тој ја знаеше наклоноста на Рожденката кон ќерка си, а преку неа и кон него.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Што толку го влечеше кон ќерката?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Вечерта се врати не вртејќи го лицето кон ќерка си, побара вода; пред да ја крене стомната, полека и без возбуда, како да соопштува нешто што таа го знае, рече: - Нека е со среќа. Андон те бара за снаа. ***
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Си зборуваме со Григора, а очите ми бегаат кон ќерка му, Левтерија, застаната пред маските.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)