Кај Михаил Ларионив постоеше наклонетост кон детската уметност, но само како еден дел од неговиот поширок интерес за природни, примитивни, често вродени извори на инспирација, видливи кај руската фолклорна уметност, сликарите аматери или таканаречени „лубок” цртежи (популарен вид на анонимни, најчесто посветени на нешто, насликани блокови од дрво).
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Овие извори се посматраа во директна релација со автентичното руско детство над кое потоа се надградуваше целокупната култура.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Во средината на шеесетите, се зголемуваше бројот на уметниците, почнувајќи од Џаспер Џонс до Џонатан Боровски (Jonathan Borof- sky), од Joseph Beuys до Jean-Michel Basquiat, кои се вртеа кон детскиот урнек на мислење како пат кон искусување на светот со голема непосредност.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Јасно е дека денес многу уметници се стремат кон побогато и поавтентично искуство на реалноста.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)