Спремен сум да се сложам со неа иако ваквата дефиниција нѐ упатува кон интуицијата, кон женскиот осет на нештата.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Тука Сухов навистина плука, и тоа толку заразно што, какво и да е вашето мислење кон женскиот епитаф, вие добивате желба да му се придружите.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
-И обрнете внимание на епитафот - продолжува Сухов: -беше таков измамник, што дури ни епитафот никој не сакаше да му го состави, жената го состави тој епитаф: Овде е правот на Херасков; ожалостената сопруга Со солза чувствителна признание му оддава... - ќе прочиташ и ќе плукнеш од негодување!
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Да бидеме праведни, почитуваниот судија кого си го замислувам во овој момент како објективен застапник на својата професија можел да ѝ се обрати на поротата и со овие зборови: кажете ми почитувани браќа, кој од нас е спремен да се откаже од привлечната понуда на некоја убавица?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
На првиот семафор комбето сврте влево, по улицата што водеше надвор од Метрополата, и се упати кон женскиот оддел на Прифатниот центар за странци.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Можел да го изведе и заклучокот дека само поради слабоста на Бунде кон женската убавина, несреќников бил вовлечен во крвавата пресметка.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
За вистинското запознавање веројатно е потребно многу повеќе.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)