“ Е, тој Велко, се сеќавам како дете, фатил едно лето да забива колје, да трупа камења, да прави насип и да ја свртува реката кон карпестиот брег од спротива.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Па кога наредната есен надојде реката, не можеше да го пробие насипот и го сврте својот тек кон карпестиот брег.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)