Крај прозорецот седеше веќе со еден старшија дебелиот што трескотеше на станица.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Камилски долго време остана крај прозорецот.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Ема ми се измолкна од под мишката и отиде крај прозорецот.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Есени, таа сосема сама. квечерина стои крај прозорец, пие чај и се сеќава на последната екскурзија.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Са ноќ стоеше сама крај прозорецот и нешто ги молеше пролетните ветришта.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Кога тргнав кон влезната врата ми се стори дека го догледав татко ми крај прозорецот и во другиот момент го немаше.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Беше неделен ден. Врапчето уште од утрото стоеше крај прозорецот и не сакаше да јаде.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Бригадирот Језекил, она старче, што беше седнато сега крај прозорецот, беше бригадир на градежната бригада на Задругата, а Змејко беше само еден работник, мегданџија, во неа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Вака, сами ние двајцата, можеме без брзање да си го пронајдеме купето, седиштата, удобно да се сместиме, па дури ни остана време и да купиме по осминка бурек со јогурт што го јадевме седнати крај прозорците на вагонот.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Оттогаш Ќ секој ден седеше крај прозорецот и грицкаше парчиња сланина чекајќи ја дебелата љубена.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Понекогаш ме земаше в скут, и додека седевме крај прозорецот зад кој врнеше снег, таа ми раскажуваше бајки во кои доброто секогаш го победуваше злото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
На почетокот од мојот живот беше љубовта.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Целата вџасена, во сопчето на потстанарот и таа ја забележа притулената светлина од спротивниот дом: то ест токму од станот на Машиеви, и го виде него, потстанарот, како стои крај прозорецот и гледа во станот на Машиеви.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Мајката и трите деца погледнаа во неговиот прозорец.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Димче седеше крај прозорецот тажен и замислен.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Тој ден детето најдолго седеше крај прозорецот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Секој ден Билјана седеше крај прозорецот и гледаше на онаа страна.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Тој ден веќе ништо не рековме. Седевме крај прозорецот и гледавме во дворот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Седна крај прозорецот, го зеде моливчето и ја напиша оваа песничка за топлата снежна покривка: Од небото зимско цел ден само снежи, под покривка бела родно поле лежи.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Еднаш, кога се вратив од работа, ја најдов крај прозорецот, со скиселено лице.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Но студено им е па брзаат дома и ги зафаќаат своите места крај прозорците.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Па затоа не се изненадив кога следниот ден ја најдов Билјана на истото место, крај прозорецот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Ја напушта работната маса, застанува крај прозорците и долго време гледа надвор.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)