Воздивна: економ на градилиштето во некоја планина, економ меѓу камен, гуштери и ноќни ветрови.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Земјата е сѐ иста, плазика, нешто меѓу камен и земја.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
А меѓу камењата: истуркани празни кревети, исклоцани куќни посатки, подгорени ѕидни појаси и скали кои веќе не водат никаде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сепак чекорев со сенка на продуван страв врз тилот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тогаш мислев дека еднаш веќе сум минувал по таа дива земја со некакви бели и лилави жиличиња што лазат со испреплетување меѓу камења и суви базја и се хранат со сѐ што ќе се допре до нив, тогаш така мислев или можеби мислев дека еднаш ќе минам по таа врвица што ја започнувам со стежната стапалка, но сеедно - веќе бев на грпката на ридот што се спушташе кон нејак поток и видов во далечина на некоја планина расфрлени куќи, не поголеми од тупаница, и видов зад потокот дабов забел.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Бегајте, мртви, се фатил со обете раце за накривен кол во оградата од дабови прачки, ова е свет на живите, вратете му се на гробот, останете меѓу камења, меѓу скаменети полжавчиња и мравулници, вратете се, вратете се.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И сѐ друго што било кажано, - „Јас ќе го внесам него (оној Доце Срменков) подлабоко в земја.“ Но сега пред куќата се сновела сенка. Ја видел.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Па стана, ги подвитка ногавиците до над колена, ги метна патиките во ретката трева меѓу камењата, и одејќи кон водата ги заврати ракавите до над лактовите.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Го видов како падна на патот и се стркала во едно браздиче, меѓу камењата.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)