на (предл.) - боја (имн.)

Навистина многу сложен спектар на бои и зраци во сите правци!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Во градината прво ќе ја поздравеа новите цутови на нејзините цвеќиња, па блесокот на бојата на некој новоузреан плод и, на крајот трите кози.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Шаренилото на бојата на некој предмет сѐ уште не е доказ за неговата лажност, „лошиот вкус“ и кичот.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Прво ликовните експерти, со своите вперени погледи како телескопи и со долгите нокти на малите прсти остри како пинцети, почнаа да копкаат по слоевите бои и да пронаоѓаат по нешто на неговите платна: те однос на светлина и темнина ваква, те однос на бои ваков, а не таков, те потег од оној сликар, те композиција од овој, нанос не од четка туку од шпахла, па дури и елементи што не спаѓаат во сликарски бои ами во столарски отпадоци.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Меѓутоа, на лаичката публика што не располагаше со такви сонди за да продре толку длабоко во историјата на уметноста, ѝ остануваше или со бегол па и презрив поглед да помине преку мачканиците на платната или да се препушти на начудувањето пред ѓаволското оро од богатство до експлозија на бои, во кои можеше да си замисли или препознае што сака: расцветан трн, изгниен чинар, скршена играчка, дел од човечки лик со око во уплав.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Спроти џамлакот стоеше платното што го сликаше на ногалки од школска табла, а под неа кантички со бои, шперплоча како располовена крушковидна тиква за мешање на боите, шише терпентин и ќупче четки во различни големини и уште едно ќупче шпахли, исто во различни големини.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Теофил Готје прилично интроспективно и самоаналитички ги објаснува и прецизира своите халуцинации и синестетички искуства: „Мојот слух извонредно се разви: Слушав звук на боја: зелени, црвени, сини и жолти тонови доаѓаа во таласи кои јасно се разликуваа”.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Црвеното - белото - црното како основна компонента во составот на светот (?): Во културата на Тера Амата (ок. 23.000 год п.н.е.) е забележана истата тријада со потврдена сакралност во таа култура и карактеристична (не само на визуелен план, од аспект на впечатливоста на боите во оваа комбинација) сосем можно, за homo sapiens воопшто, што делумно се потврдува со сликарството на горниот палеолит; освен тоа: некои римски обреди, во кои на боговите од трите видови им се жртвуваат животни со црвена, бела и црна боја на крзното; некои хетитски ритуали за повикување на духови (духовите се појавуваат од црвениот, белиот и синиот пат). куса забелешка: модро - сино - плаво: Словенското „модар“ генетски корелира со литовското madaras со значење на „нешто валкано, нечистотија“. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 105
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
За жал, вашето љубопитно око не може да втаса до сите мои тајни.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Јас сметам дека со неповторливо богатство се надарени само нашите лични доживувања, приказните што ние ги создаваме: разнобојни, шумни, богати, со насмевки на бои што ќе ги откриете само во опашот на паунот, и се разбира, да не заборавиме, кај виножитото.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Си ја бараше и онаа црна точка во која се таложеа составките на боите, кои водени од необјаснива сила и по таен пат, се разлеваа по платното, пресоздавајќи го светот во нов свет и животот во нов живот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Складноста на боите и совршеноста на сликата не само што го смирија, туку и го восхитија.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Гледаше како во неговите полузатворени очи се исплетуваат од светлината безбројните игриви виножита: сино-црвени, винено-жолти, лилаво-зелени, со полно усвитени искри, што се менуваа во една бескрајна низалка на боите, создавајќи уште во првиот следен миг нешто сосема ново.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Баздеше на боја за кожа и ги плашеше животните.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Терасата на ресторанот неочекувано се отвораше накај Јадранот, кој тука ненадејно се појавуваше сред градот, на место каде што човек најмалку би можел да го очекува, зашто тој впечатлив син блесок не користеше за ништо друго освен за да му го збогати шаренилото на боите на пазарот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Најубава и колку што е можно понереална приказна, од која ќе ги заборавам родољубивите и противречните лаги од овие неколку весници што ги купив токму на брегов.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сите метални прачки на страните од креветот се обоени со различни бои.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Значајот на боите во алхемијата ќе го разгледаме подоцна.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во овој момент треба да се спомене дека ваквото изложување на боите (cauda pavonis, паунова опашка) на Посветеникот му ја најавува непосредно претстоечката синтеза на сите одлики и елементи што се соединети во Каменот на мудроста.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Психолошкото значење на боите Јунг го објаснува на следниов начин: “...за време на асимилирањето на потсвесното личноста минува низ многу трансформации кои потсвеста ја прикажуваат во различна светлина и кои се придружувани со расположенија што непрекинато се менуваат.”
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Виде едно безредие на бои и предмети и се зачуди: зошто му се стори далечно, во правечност, едно мислење, кога тоа било сега, пред еден миг, пред да влезе, дека на секој акт закован е со печат по еден човек, нумерирано е по едно стебло, фатена е во челична закачка по една овца.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
На овие рани дела на „Мост” усмерувачки импулси им дадоа екстазите на бои на Ван Гог и редукцијата на формата на Едвард Мунк, којшто 1906 г. имаше изложба во дрезденската галерија „Арнолд”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Кога останавме сами, Симон ја исече кутијата и од неа извади голем, нов телевизор. Во боја, рече гледајќи гордо во апаратот. Сега сите одат на боја, вели.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Над платното лежи твојата рака фатена во градината на боите. Ти ми го понесуваш со себе убавото зајдисонце оставајќи ме на брегот по кој паѓа темнината како црни саѓи по белите постели.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Волшебната тајна на гласот твој ме буди со копнежот пред-потопен болот ми го плоди, од сегашноста ме краде, мајчинство ми нуди небаре носталгија на боите, до исконот ме води.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Сега во рекламите, во списанијата, сѐ е во боја, ние сме само дел од тоа.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Иако Жилберт&Џорџ ја нагласуваат употребата на боја како револуционерно продирање, мошне копирано во рекламирањето и модата, таа не го продолжува неопходно нивното само- истражување.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Малубројни се уметниците коишто можат да ѝ одолеат на поврзаноста меѓу растечката популарност и растечките димензии, токму како во 19 вековнииот салонски систем во кој најголемите слики обично им припаѓаа на најуспешните уметници.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
А. Денет: Претходно зборувавте за моќта на бојата, нејзините асоцијации со проституцијата, нејзината способност да шокира.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Да се сетеле, сигурно би го раздробиле витражот на уште поситни парченца, до непостоење на боите, на ова останато живо око на некогашната катедрала, извор на далечната божја светлина...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Се сеќавам на влезените божилаци низ витражите во париската катедрала Нотр Дам, како своевиден празник на боите.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
- Ни за иљач, - рече Котевица, - Кој обул чевел та на боја да мисли, туку да побарам.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
И прелив на бои што истекува удолу... „Битка е судир на најголеми оперативно-стратегиски единици за постигнување на оперативно-стратегиска цел.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)