Според ритамот на дишењето беше јасно дека таа повторно тоне во сон.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Погодноста на контекстот се одразува во физичките состојби на учесниците на сеансата, вклучувајќи ја и активноста на автономниот нервен систем (потење, трема, тресење), положбата, брзината и длабочината на дишењето, состојбата на тонусот на мускулите и така натаму.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Држењето на телото, ритамот на дишењето, правецот на погледот, изразот на лицето и тонот на гласот на секој од учесниците означуваат или отвореност и дозвола да се напредува побрзо, или пак вознемиреност и барање разговорот да се успори или привремено да се прекине. Andersen (1991) предлага ритамот на разговорот да не биде побрз од оној на најколебливиот учесник.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Беше прекриена со лесен чаршаф преку кој се оцртуваа облините на нејзиното тело, низ едвај забележливи поместувања, со благи бранови според ритамот на дишењето.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Ритмот на дишењето, досега брз и бучен, полека се смируваше.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ги сметав за богови; нивните соло партии ги свиркав со устата воодушевувајќи ѝ се на инспирацијата што ги создала; но кога научив да свирам саксофон, кога технологијата на свирење (на дишење и работа со прсти) веќе сосема беше совладана, таа магична аура околу нивните солоделници сосема исчезна: јас видов дека таа совршеност во огромен дел се должела на техниката на свирењето и дека некаде, токму техничкиот потег на прстите, уиграната техника на дишење (неможноста да вдишеш двапати по ред без да издишеш) била таа што решавала цели пасажи од мелодиските линии.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Давајќи ѝ на мислата целосна слобода да талка, попатно почнав да се концентрирам на дишењето, всушност, на една одредена техника.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Да не се нарушува темпото на дишењето!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Тешко се дише. Без зборување - да не го нарушите ритамот на дишењето.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)