на (предл.) - кич (имн.)

На тој начин посматрана, културата привилегира формирање на вкус во естетска смисла, се разбира, според стандардите на владеачката класа (Бетовен е култура, додека слушањето на пијаници што пејат не е - освен ако не станува збор за етнолошко истражување, носталгија, или за снобовско истражување на кичот) (...)
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Хрватската, католичка варијанта на кичот се редизајнира себеси мешајќи ги Башчанските плочи и плетери, католичките светци и крстови, лицитарските срца и народните носии.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Овде е сѐ толку подносливо и без размислување му се препушташ на кичот, додека пак вистинските вредности нормално сѐ уште пливаат на отворено море.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Наивното прашање на студентката прецизно ја изразува заводливата природа на кичот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во шизофрената глава на граѓанинот на бивша Југославија се прекршуваат не само две стварности, онаа минатата и оваа сегашната, туку и два вида на кич: оној стариот, мртов веќе одамна, и овој новиот, кој никнува врз стариот, сметајќи на тоа дека реципиентот ја потиснал во заборав првата претставка.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Изговореното не ја следи формата на помисленото, насмевките имаат евтин сјај на кич апликации.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)