на (предл.) - копито (имн.)

Исплашени од рикот и од баботот на копитата, првин орлите летнаа од стените и пркнаа кон небото.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
62. Најдобриот начин некој да успее во качувањето на брегот е да биде рицар во полн оклоп - таков што од ударите на копитата на неговиот коњ врз падините на брегот молскаат искри.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Само што не го чу бесното удирање на копитото по плочникот, само што не ги виде наведнатите рогови, остри како шило и крваво–зеленкастата слина што капејќи низ улиците ја остава трагата на јароста и суровото господарство.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)