на (предл.) - миндер (имн.)

3. Наквечер дојди, наквечер, наквечер - в прва темница, мини го прагот раскапан влези во трошна одаја, на миндер седни накривен со каракамен на гради: каде е, каде радоста каде е куќа весела?
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
ВЕТА: Збогум, Тодоре! Ќе те чекам! (Излегуваат. По малку влегува Маноил. Нерасположен е, скршен и замислен. Седнува на миндерот)
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Сликарот приседна на миндерот, ја отвори книгата и го созна следното: „Фазли паша, зет на султанот Бајазит, маж на неговата ќерка Зулфија.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Гледаш, сѐ една мисла, сѐ една храна... Друго не ти јадам.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Приквечерина е. Костадин сам и замислен, седи на миндерот со глава потпрена на прозорецот.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Покрај него, на миндерот, стоеше разотворена книга со стихови, а малку потаму, скоро поттурнати, еден арапски ут и една тамбура.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Отиде ибн Бајко во својата одаја, седна омрцлавено на миндерот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Па го покани со дебелата рака: - Седни на миндеров, да испиеме по еден чибук.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Санџак-бегот ја присобра со бастунот книгата што му лежеше на миндерот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Момчакот се врати на миндерот, не знаејќи што да одговори.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ништо лошо не ви чинам, аман, аман, не ви чинам! (го пушта куферчето на миндерот и ги става рацете во џебовите).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
МИТРЕ: Не знам богами, ама страшна пара донесол! (Зема цигара од табакерата која Анѓеле ја има оставено на миндерот пали и пуши, рашетувајќи се по собата како не токму во умот).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
АНЃЕЛЕ: (го зема куферчето и, божем прозорците се врата, ставајќи ја ногата на миндерот пее.)
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
СПИРО: Така е, легач. Градината сама се вади; тешката бунарска кофа има крила, сама лета нагоре; дрвата сами се цепат; ѓубрето само се исфрла на буниште...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
А, Параскево, парчиња да се сториш! (По мала пауза.) Ај да си прилегнам малце да си ги одморам коските. (Легнува на миндер.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ќе скокнам... Подобро чесна в земја отколку нечесна над земја. (Се качува на миндерот и ја става ногата на прозорецот да скокне.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Жената уште еднаш се поздрави, изгледа таков им адетот, двапати да се поздравуваат, и по повторното “καλος ηλθατε”8, нѐ седна на миндерите.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
На прагот - домаќинката. И таа нѐ изгушка и откако собувме чевли и искажавме топли и убави зборови за убавината на куќата ѝ пожеливме мир и среќа, нѐ седна на миндер покриен со рачно исткаени килимчиња.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Владиката поудобно се навали на миндерот, шмркна кафе и, оближувајќи ги подгорените усни, праша: - А пари, велам пари, зашто црква со пари се гради, а не со молитви и желби.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Татко остана во библиотеката, Мајка ја фати дремка, на миндерот од чардакот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)