на (предл.) - млеко (имн.)

Со здравата рака Циљка ја фати стврдната дланка на мајка си, ја принесе до усните, нежно ја бакна неколкупати и со насмевка полна тага, се потсети на нешто многу блиско, сакано и драго: - Мајко - рече тивко, гледајќи ја в очи - порано секогаш дланките ти мирисаа на топла погача и леб, на млеко и сирење, на сено и пченица, на зрело јаболко и печена круша, на вино и на мед, на џунџуле и босилок, на свежа ораница и на пепел од нашето огниште и од фурната.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Белината на млекото – утринскиот напиток, така топло вкусно, мислиш те препородува утрото ти го чини свето!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Старец го крши надве лебот Во лебот мирис на млеко на доилка Легната среде јачменот.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
- Па, па... - почна да пелтечи. - Па што, па? - Па има вкус на млеко... Хм, може да се јаде.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Позади во дворот имаше и една посебна градба за коњите, а и еден дел за преработка на млеко.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Аким се доближи до мене. Врелата пара на млекото ме удри в лице и јас отстапив еден чекор очекувајќи нешто непријатно од ова неразбрано и силно момче: прст в око, нокти в грло.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Носеше лонец од кој се креваше врела миризба на млеко.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Луѓето брзо се организираа и во прибирањето на млекото што извираше од земјата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ние бевме и дел од оваа бела материја, која во пресудното време на нашето раѓање и растење се влеваше во нас низ невидливиот поток на млекото.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Само што заборавивме на оние утрински извикувања за на делкање, за на млеко, за на нива.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)