Овде комшиите не галамат, не се дерат по улица, не мењаат уље на тротоар, не перат теписони на паркинг, не буљат у жена ти и ќерка ти, не тресат теписи на тараби, не се собираат на купчиња у недела од сабајле... Не постојат ни маалски ѓурултии.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Секогаш беше исто. Вртеа крукчиња на паркингот.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
По некое време излезе на паркингот за да види дали надвор излегле да си играат други деца.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
И така, откако ги погодив сите раскопани сегменти на асфалтот (бидејќи, знаете во Скопје не се градеше волку ни после земјотресот, и нееее, не ми беше намерата со ова да го пофалам сегашниот градоначалник), по синдромот на Кнез Мишкин, кога пазите нешто да не нацапате, неизбежно го нацапувате, или да ја преформулирам реченицава за да звучи пооптимистички: ... и така, испречувајќи им се на патот на неколку веќепостоечки вирчиња со вода или можеби беше масло од автомобили, не знам, кои одамна си беа заземале место на паркингот пред канцеларијата, конечно, стигнав на работа.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
По краток престој на паркингот, откако ѝ се насладивме на прекрасната панорама на Охридското Езеро, тргнавме лево и го фативме патот за Елбасан.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
На паркингот имаше само три автомобили: неверојатно за неделно претпладне.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)