на (предл.) - патека (имн.)

Брмчењето што го слушна пред себе ја натера да застане на патеката и истиот миг виде една колибри - црвеношијка што брмчеше и се врткаше меѓу криновите, како некоја бургија што дупчи, оддалечена од неа колку една спружена рака.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Срцето на Милан силно зачука и тој застана на патеката по која одеше.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Одеднаш, во еуфоријата што нѐ обзеде пред девојчињата (цело време погледнував дали е тука Луција, но неа ја немаше; утеха ми беше што тука беше нејзината најдобра другарка и јас претпоставив дека таа бездруго ќе ѝ пренесе што видела), додека Земанек лудуваше на мотоциклот, крај оградата на патеката видов скала: обична скала со која се берат јаболка.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Иринка ја немаше на патеката. Каде ли исчезна наеднаш?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
По истата трага, потпирајќи се и помагајќи се со лопатата, се врати на патеката.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Кучињата, лаеја, налетуваа на нешто што не се гледаше, онаму, на патеката кон изворот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Таа мисли дека цела ноќ не ги затворила очите, ама малку и се сомнева во тоа оти во свежото утро измиено од ноќниот дожд се разбудува свежа и со некоја жудна радост, нешто слично како што изгледаат цвеќињата на мајка Перса од двете страни на патеката.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
На сон Севда се најде в црква. На патеката меѓу гробовите по која жените се враќаа од црква со запалени свеќи и се раштркуваа меѓу гробиштата секоја одејќи на гробот на својот близок да му запалат свеќа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Кога го турна, тој падна наназад и си ја изгреба раката од камчињата на патеката.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ане стоеше зад Дора на патеката во дворот и веќе не липаше.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Плочите на патеката кон манастирот измиени - но суви - зашто жедната земја ја беше испила секоја капка.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)