на (предл.) - прав (имн.)

А потоа (како што ни е познато) следи она, одвајутешното: И големците умираат! И кралевите! Секој живот ѝ е завештан на правта.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се радував зошто не беше способен да ме малтретира, сѐ уште снагата забрзано му трепереше од дејството на правот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тој ги пиеше со жедта на своите очи оскудните зраци и секој шум што доаѓаше однадвор го притегнуваше кон прозорецот, иако знаеше дека ќе ја сети пак само ладнината на железото врз челото и сувоста на правта, налепена по сивкавите лушпи на ова одвратно дрво, ќе го заскокотка грлото и сипкава кашлица ќе го наполни телото со морници.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ти си само минувач по небесниот друм обожувач и служител на каприцот на правта (Бидејќи и правта некогаш била човек).
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Убаво го осеќам паѓањето на правта: ми влегува во очите, ми застанува на веѓите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Градот ги отвори скриените тајни ноздри во своите црни ѕидови и еден силен вцицувачки вентил во телото на градот ги вовлече воздушните луњи низ внатрешните канали, низ густите филтри и собирачите на прав, до фината и треперливо прецизна низа на навивки и мрежи што блескаа со сребренеста светлина.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Во едно „ура-ура“ ги донесоа ќебињата и ги спуштија долу на правта.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)