на (предл.) - разговор (имн.)

О'Брајан направи едно мало нестрпливо движење, како да сака да каже дека потсетувањето на разговорот е одвај потребно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Морав будно да пазам на секој негов заспан чекор.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Ќе го викнат на разговор, молчи како залиен, ќе му кажат да молчи, збори како навиен.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Не! рече изненаден Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски уште на почетокот сакаше да му даде одреден теоретски карактер на разговорот и прв се огласи: Дали сте слушнале за Гастолатрите?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
По неколку часови скокање од муабет на муабет Рада прва ја прекина шарената тема на разговорот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Затоа, ова имплицира дека било кој разговор ќе помогне.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Терапевтот дури и нема потреба да знае нешто друго освен како да води разговор, слично на разговорот што тој или таа може да го води во ресторан.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
- Зошто би можело да биде морето против вас? - се обидов да му дадам нов тек на разговорот по неизбежниот инцидент.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Влегувавме во посмирена фаза на разговорот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Држењето на телото, ритамот на дишењето, правецот на погледот, изразот на лицето и тонот на гласот на секој од учесниците означуваат или отвореност и дозвола да се напредува побрзо, или пак вознемиреност и барање разговорот да се успори или привремено да се прекине. Andersen (1991) предлага ритамот на разговорот да не биде побрз од оној на најколебливиот учесник.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
„Абре, да му се сневиди на овој животот“, нешто подоцна рече чичко Никола, расмеано, како веќе да не беше со намера на разговорот, на својата прикаска, да ѝ даде сериозен тон.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не можеше да добие диплома, да матурира; на разговорот со директорот беше дрзок, и на овој му попуштија нервите, оти во есејот Лудвик беше направил некои неумесни асоцијации и за него, и за неверството на неговата прва жена.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Зглобовите на разговорот попуштија, се разнишаја, и можеби тоа беше причина што, кога се проштеваа, таа ја заборави на стол својата свилена марама.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Во сенката од палмата поручекта се збираа на разговор луѓето од дворот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Шумарот дошол на разговор со доктор Коста.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Костадин но и Петар беа момци со посебен оштар дух, имаа огромен репертоар на вицови, анегдоти и досетки и секогаш знаеа многу вешто да ги поврзат или да се инспирираат од темата на разговор и да ги насмеат соговорниците.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Во текот на разговорот со огледалскиот херој ги забележувам клучевите. Ха!
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
- Таму беа... Крај на разговорот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Подоцна, кога и да се сретнеа, со задоволство застануваа на разговор.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Се собиравме само ние кои, постојано или повремено, се чувствувавме приморани од лудилото да дискутираме на философски теми; на тие средби изгледавме како луѓе жедни за разговори, и истовремено како присилени на разговори, како некоја измачувачка сила во нас да не ни даваше мир а ние сакавме да ја исфрлиме од нас со зборовите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Многу често дискутиравме за тоа зошто нормалноста и лудилото се како два различни света.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мислев на неговите хумани зборови кои ги кажа меѓу остарената Богородица покрај распнатиот Исус и Богородица со детето Исус: дека највисоката цел кон која треба да се стреми човечкиот род е да се овозможи секој човек да живее живот со што помалку тегобност, и секој човек да придонесе во остварувањето на тој идеал.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Седев во собата и се сеќавав на разговорот со брат ми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Работите не одат на арно! – го промени веднаш текот на разговорот татко ми. – Со Сталин или без него, ние остануваме со нашите кози! – пресече Чанга. – Но независно од Сталин – продолжи татко ми – кај нас сигурно нема да доцнат „плановите за новата социјалистичка изградба”, кои секако ќе ги зафатат и нашите кози. – И во мене нешто коби.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
„О, госпоѓата на нашиот Генерал дошла да нѐ посети“, вели тој откако ја забележа Трајчеица и некако загадочно се осмевнува, како да ја насетува миризбата на разговорот што до предмалку шеташе помеѓу нас двете, а потоа пријде, се поздрави; Што има ново кај вас, прашува, ну, как паживаете, как здаровје, жизн, постапува сѐ по моите упатствата, како оној зет кога требало да ги посети тестот и бабата во другото село па жената го подучила како да се однесува.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Откривањето и покривањето на прерамката така се претворија во знаци на интерпункција на разговорот што го водевме тоа пладне.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
ЛУКОВ: (Упаѓа за да го спречи лизгањето на разговорот по стрмнината која не му е пријатна.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
И ако тоа, еден ден го поднесе жилетот на сеќавањето под којшто ги подаваат своите обрастени образи нејзините први и единствени години, и на крв спремни тогаш повеќе нема да се работи за детство но за некој обработлива површина за предмет на разговор или поетско градиво.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
За да му даде друг тек на разговорот, Татко ја праша Мајка: – Кога научи да танцуваш?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)