на (предл.) - север (имн.)

Северниот студен ветар наспроти јужниот. Мовта на дрвената кора е на север.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Никогаш не ќе може да помисли дека „многуте“ реки се само водите на Јантра, која во едни делови на градот тече на север а во други на југ.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Оранжериите се распостилаат насекаде: на север и на југ.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Макар што рамнината и правиот пат, кој наместа намерно завива, за да ја измени едноличната панорама, треба да го чини здодевно патувањето, особено ако трае подолго, не е такво ова патување на север, кое уште од Брисел замириса на море.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Расеан низ логорите на северот каде што не се пробива ни здив од медитеранските ветрови по кои сега копнее и тој.  Во оваа студена пролет на надежната 1945 која го полага својот априлски вел презаситен со мириси на билки и брмчење на инсекти, онаму, надвор од тријажната станица во која на валкани чаршафи, пред очекуваното ослободување на логорот Берген Белзен - лежи Цви Корец.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Три железнички транспорти со издолжени композиции формирани главно од товарни вагони, Евреите од новите предели беа дефинитивно транспортирани на север.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Патува со семејството и други логораши во германскиот белзенски транспорт некаде кон Дрезден или понапред кон никаде.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Границата на античка Македонија се протегала на север од хеленската покраина Тесалија при што етничката и јазичната граница била реката Пенча (Пенеиос), планините Олимп на југоисток и Пинд на југозапад, односно на тромеѓата со Епир и Тесалија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Само да е убаво времето, па да се искачиме на Гола Глава, па овците да пасат околу нас, да треперат ѕвончињата, а небото да биде сино и мило, само некое орле да се гледа во височините, па да седиме и јас да ти ги покажувам далечните планини, Пирин се гледа оттука, и Рила се гледа на север, Беласица можеш да ја видиш, и сѐ се гледа, и од некаде ветре долетува и носи миризби од некоја далечна гора, од некој нестопен снег, па ти е мило, па ти се сака да ги рашириш рацете и да леташ...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Зимуваа далеку на југ и се враќаа ваму дури во пролет, кога зимата веќе побегнала на север.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Јас имам две антени – една гледа на север, друга гледа на југ.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Остар свиок пред црквата Св.Ѓорги и десно широк паркинг од каде се гледа целиот видик на источниот преспански брег што на север почнува во Асамати и на југ завршува на Превалот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И вистина, тие колца, бидејќи помеѓу себе се најблиски, имаат некои црти на исток блиски со бугарските и на север со српските колца.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но штом ќе ја поминеме границата на Македонија, или на југ или на североисток или на север, т.е. во Грција, Бугарија, Србија, наеднаш ќе почувствуваме оти на нас дува веќе друг ветер; ќе почувствуваме дека ние таму сме само неканети гости.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И вистина дијалектот велешко-прилепско-битолско-охридски е јатката на македонскиот јазик, зашто на запад од него е дебарскиот (рока), на југ – костурскиот (ронка), на исток – источниот или солунскиот (р’ка) и на север – скопскиот или северниот (рука).
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Така ќе се повика на најдлабоките стравови на рајата, која со години гледаше како оние на север мајка ѝ ебаваат на Југославија.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ладната ноќ овозможуваше долго патување до онаа база на север.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Има три мали пенџериња (едното гледа на југ, на дворот и гумното, другото, западното, преку сокакот на авлијата и во портата Јаузоска, и третото гледа на север на сретселото: четвртиот, источниот ѕид е внатрешен и ја одделува одајата од другите простории во куќата која е сета на едно рамниште - приземна) и сите три се зарешетчени со железни прачки дебели колку прст.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
5. Таква е, гледана однадвор, пуста и ненаселена, наваму од крајот на последната Голема војна, односно наваму од принудната колективизација, и нешто потоа, откако ги зафати луѓето емиграцијата, таа самоникната и безимена потковица среде Бакарно Гумно, која, спуштајќи се благо по голите падини на ридиштата, на запад и на југ, сè до мелиорацијата (пред десетина години ја извршија доброволно младински работни бригади; покрај бесплатна исхрана, работничка облека и плускавици на дланките, младинците имаа и задача да ги шират меѓу себе љубовта и братството) се преточува во ливадско земјиште (сега сушно и неплодно) испресечено со мртвици и блата кои, пак, се вливаа во Црна и во кои заедно со стотици видови барски и преселни птици живееше и лошиот дух на маларијата, а на исток и на север, односно на североисток и на северозапад, сѐ до мариовските планини, односно сѐ до Прилеп и сѐ до крушевските планини, во житница и тутунско поле.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Нивните војски, предводени од Кара Мустафа, садриазамот на Мурад I Ходавендекер, овдека, во Потковицава, одавде стигнаа, на север, по Пазарџиски Пат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Во колава нема ништо, - реков.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Насекаде, на југ и на север, гола нива ни станува кревет.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
И по победоносните Пунски војни, патувањето на Катон во Картагина го убеди дека победеното мало царство на северот на Африка и натаму остануваше закана за Римската империја!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Зарем да ми се точка со турската војска на север и да освојува што не се освојува?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Голем бој вие имавте таму на север со Паша бег и со Кирич Догана, а видов на скопскиов пазар за робје и дете од четири години се продава за дваесет аспри.”
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Калуѓерот го изгледа, но небаре не го гледа, намерно не му обрна внимание на Турчинот и, вртејќи му го грбот, почна да им објаснува како оваа црква се градела уште при живот на кралот Волкашин, а ја завршил неговиот син Крале Марко, нашиот јунак и чело на рисјаните, рече, кој ни загина, господ да му ја смили душата, пред едно стотина години таму на север.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Роден во Мека и Медина, исламот се прошири до Вавилонија на исток, до Алжир и Тунис на запад, па дури и до Виена на север.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Доколку не постои основ за соживот, ти преостанува само да викнеш специјална екипа (слична на Гоуст Бастерс) која има за задача на мирољубив и достоинствен начин да ја спакува целата фамилија, да ги замоли да влезат во еден голем кафез и да ги однесе на стотина километри на север.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Кога сакавме да се преселиме во земја онокрајна Утрината надојде глас: О, жено Што остана на север Неподвижна како лузна, како костур, Каде си пеејќи Допрена на ѕид Да ми ја исцелиш раната На душава што ми ја остави?
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
И глас надоаѓа од оној ист рид од кај што сакав да те преселам во земја онокрајна во миг светлина кога ме осветли јарка Ти, таму на север, неподвижна како лузна, како костур, а јас – на твојот југ кружам од рид на рид, од брег на брег жив во дамнината.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
„Откаде сега сиот овој свет за еден час. И сѐ оди во една насока. На север.“ Немаше намера со нешто да ги навреди.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Голема, долга црна кола јуреше на север кон Соединетите држави, рикајќи, влегувајќи во свиоците со преголема брзина, со непрекинато трубење на постојано притиснатата сирена.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Обратно е слободна зона: без потреба од визи, секундарни инспекции или платени дозволи.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Границата постои само кога одите на Север. Ѕидот е „еднонасочен“.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Кругчето светлина се помести на север.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Родена во Пиреја, очите навикнати на сините води на средоземието, грчките маслинови гори и паничниот вресок на жегалците летно време, овде, на север, во Македонија, Летка се чувствуваше како со падобран спуштена во непознати предели.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не ја делевме само куќата, туку и цвекињата во дворот... до оној февруари, кога нè турнаа натаму на север, кон рамната земја.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)