на (предл.) - синтакса (имн.)

Реченицата е составена според правилата на синтаксата, а алитерацијата се засновува на трите слогови од секоја од четирите групи на зборови, создавајќи ја така спиралата на звукот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Кога дилерот навистина умееше со нив, тогаш од морфологија бргу се преоѓаше на синтакса, па дури тогаш почнуваше вистинскиот пир.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Градењето на синтаксата веќе е уметност на умирање; норма е едноставната лингвистичка конструкција.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Изборот на синтаксата и речникот е политички чин кој го одредува и ограничува начинот на којшто треба да се доживеат „фактите”.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)