на (предл.) - телефон (имн.)

Остануваат некои зборови, слики, бескрајното чекање на нешто (чувствуваш?) неизбежно, нечие доаѓање, ѕвонење на телефонот, адреналин, будењето на мрачниот ѕвер, убиство на времето, ненадејно отворање на вратата... остануваат валканобелите ѕидови обременети со тишина, ги голтаат погледите и те оставаат самиот на себеси, безброј прашинести утра кога се откажуваш од својата НАМЕРА, а стакленото око ти го нацелало грбот, подготвено да го испука бесмислениот истрел... остануваат меките, пренатални допири на темнината, ококорените, црни пукнатини на времето меѓу скаменетите бранови на празнината, пополноќните прошетки низ мртвиот град и она скокотливо чувство на необјаснива слобода што ја чувствуваш додека чекориш по пустите улици (стариот Витмен тоа чувство го знаеше подобро од мене)... остануваат порозни делови од едно филтрирано сеќавање.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Се изживуваше така цел час, и јас куртулив само затоа што по телефон му се јави чистачката и му соопшти (слушалката на телефонот беше многу силна и тој, колку и да ја притискаше до увото, не можеше да го сокрие разговорот) дека се дојдени некои муштерии кои би сакале да купат некаков текстил од оној што тој го шверцува.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Навистина необично, но 69 годишниот Фаерабенд, секогаш и се измолкнуваше на јавноста.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Дури и пред да се повлече во 1990 од универзитетот Беркли во Калифорнија и од сојузниот институт за технологија во Цирих, каде што држеше поврзани состаноци, тој ретко прифаќаше интервјуа - дури ретко и одговараше на телефон.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
- Се слушаме на телефон! - двајцата си ветија речиси истовремено.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Џипови не сопираат Во времето кога почнаа првите доцни излегувања ми ѕвонеше на телефон десеттина минути пред да излезе од кафуле, а јас тргнував со кола да ја земам.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кога првпат ја добив на телефон, ѝ требаше минута молк за да се присети дека некогаш воопшто била „удата за тог господина“, зашто бракот бил повеќе мување и траел помалку од еден месец!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Од ѕвонењето на телефонот ми се разбуди малото, се исправи бушаво и вчудовидено и почна да плаче.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кога ми горат ушите и образите, обично ми се јавува некој на телефонот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
4. Ако доброто почна да бега и од него зашто тогаш не му рекоа обвинет си дека си луд, смртна опасност си за луѓето, дојди на испитување, болницата се наоѓа таму и таму, бројот на телефонот е во телефонскиот именик, туку дојдоа како ураган, обајцата - горила со ниски, безгрижни чела и зелени подочни кеси, обајцата колку тројца како што беше тој, набрекнати, сити рамнодушни за сѐ, дури и за себе, ни толку умни за да бидат некогаш луди.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Истегнувајќи се на креветот, замислував како ме чека личноста од запишаната средба на листата со обврски во факултетско бифе, и можеби ќе ме бара на телефон без батерија.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Наместо дипломатското шаховско поле во кое се играа првите потези во пат-позицијата на палестинското прашање, во стратегијата на малите чекори на геостратегиската игра на Хенри Кисинџер во решавањето на палестинско- израелскиот судир, градинарот Раиз, ја создаваше симфонијата на боите на различните цветови во картагинската градина...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сојузниот с уште го немаше.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Секретарката ме послужи со кафе и замоли малку да се стрпам оти Сојузниот разговара на телефон со Вашингтон!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Од мислата за пораката на Раизовата прикаска ме оттргна ѕвонењето на телефонот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Му кажав дека е во Долнец и му го дадов бројот на телефонот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Зборуваш на телефон, ми вели тој, вчера долго зборуваше. Зар не знам што зборуваше?
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Малку, малку, ќе заѕвони на телефон. Тој човек е само за незгоди.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Загриженост; очајување, дури, бидејќи бевме прилично оддалечени од сѐ, во foret која беше sans на телефонот или љубезните ренџери, на plage која беше sans на чуварите или другите званичници освен можеби само­поставениот директор за паркирање кој покажа строго сочувство кога на лош француски му ја пријавивме својата загуба, но кој не можеше да ни помогне на било каков начин.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Боже прости ми, таман почнаа да ме облазуваат чуденки и грешни мисли, кога на телефонот стаса нова порака: Се извинувам, пораката летна на грешно место.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
(...) Ручаме во Бенвеевата канцеларија кога одненадеж го повикуваат на телефон.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Натегањето земи-не сакам ќе траеше уште долго, да не го прекинеше повторното ѕвонење на телефонот.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
(Канцеларијата на Херцог. Клаус седи зад биро. Зборува на телефон.) КЛАУС: Благодарам, господине Живковиќ.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Командантот пак ја заврте рачката на телефонот и му ја подаде слушалката.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Остро ѕвонење на телефонот. Прекина.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- На телефон командантот на 103 – та. - Слушам, Кикицас.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тогаш немаше комјутери, немаше мобилни телефони, а јавувањето на телефон беше многу скапо.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Го исклучив мобилниот и неколку дена воопшто не бев достапна на телефон.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Божем цело семејство сме хирурзи и ги знаеме сите бубрежни болести.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Уживаме! Храната е така-така. Болна не сум. Друштвото е супер. Имам доволно пари. Јавете ми се на телефон.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Од ќерка ви Бреза. LOUSY T-SHIRT Бев десет дена во Охрид, а оттаму право за Крушево отидовме, уште пет дена на планина и пак дома, во скопскиот летен пекол.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ги има и такви кои, ако не го начекаат него на телефон, на кого и да е од нас да налетаат, нему ќе му се исповедаат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)