Потоа се запре на искршената кола со слабо хранетите коњи, на кои ребрата им се броеја.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Откако оние што се нарекуваат спасители на верата, со огрлица од заби на див вепар околу дебелиот врат, упаднаа во Градот, и расфрлајќи пцости и оглодени коски од недоноќните гозби, ги изгнасија плоштадите, не е сигурен дали следниот пат ќе се запрат на искршените порти и ограбувањето...
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Додека учителот испитуваше на таблата една задача по делење, во училницата се разнесе ѕвон на искршено стакло. Тоа дојде така одненадеж.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)