на (предл.) - книжевен (прид.)

Сите овие лица се предани на делото, некои од нив веќе се истакнале на книжевно поле, други како учители, а меѓу нив има и такви кои многу работеле на изгонувањето на фанариотите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но оваа битка, според Аполинер, ја започнале уште браќата Грим, кога германскиот јазик се ослободил, особено во доменот на книжевниот јазик, но преостанувало да се исчисти говорниот јазик, како и јазикот во доменот на трговијата, администрацијата и војската.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Оттаму значајот кој Гете му го придава на преведувањето и на сите други форми на книжевното комуницирање.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Размената на книжевните форми и идеи треба да стави точка на оној тип на живот во кој самодоволноста беше апсолут и во кој сѐ доаѓаше од внатрешноста.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Од времето на светската библиотека до дваесеттиот век Александрија е повластено место на книжевната имагинација, топос на тнр. александриски стил.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Се разбира, станува збор за дела на даровити автори на кои зборовите им се поклонуваат и подредуваат по законитостите на книжевната убавина.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
ЈАКОВ: Се поднесувам. Вие сте му сопруга. Домаќинка, претпоставувам. Сите жени на книжевни министри се домаќинки. Ќерка ви?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
„Од времето на светската библиотека до XX век Александрија е повластено место на книжевната имагинација, топос на т.н. александриски стил” - истакнува Александар Јерков и продолжува: „Урбофилијата ги соединува книжевните градови во еден урбопоетички свет Лондон, Даблин, Рим, Петроград, Александрија, Париз, Виена, Берлин...“
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
„Вообичаениот симбол (како славејот, на пример, кој често се поврзува со меланхолијата), дури и ако се препознава само договорно, сепак не е знак (како семафорот) затоа што тој веројатно пак буди длабоки чувства и се смета дека поседува својства што се вон она достапно само за голото око.“ (Речник на книжевни термини) 72.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Африм Реџепи, книжевен теоретичар и историчар, Времето на козите завршува во едно посакувано двојство на сменување на книжевните жанрови: трагедија или сказна?
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Покренувач и уредни на книжевната ревија „Македонска книга“ што во 2001 се трансформира во издавачко претпријатие „Стерна“.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)