Едни исти автори важат за претставници на модернистичките текови, но и за претставници на постмодернистичката поетика (Борхес, на пример); - Развојот на светскиот расказ во оваа антологија е следен и хронолошки, и стилски.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Сиот изглед потсетуваше на модернистичка импровизација а вакво нешто не сретнав на ниедно друго место во Париз.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)