Во мигот кога посегнав по спружените алишта и не сакајќи се слизнав на тазе подмрзнатиот балкон, кој за несреќа беше на 13-тиот кат од зградата, каде живеев заедно со моето момче, ми прелетаа низ глава сите овие реминисценции, на кои во друг случај не би се сетила сигурно.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
- Те начекав на тазе боза.
- Кај чичко Лазе сѐ е тазе. - Азис сакаше да го викаат Лазе, па така и сам се викаше.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)