Летавме многу ниско над брановите, и одвреме-навреме страхував некој од нив да не нѐ стигне со својот висок, пенлив гребен и да нѐ повлече кон длабочините.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Го имав цврсто прегрнато Игбал, седната зад него како што би седела кога тој би ме возел со мотор, а не на килим.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Милата вода! Вечерното сонце легнало над брановите, им се предало.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)