Како да прелетав низ неколкуте бели мермерни скали кои водеа до дворот на амбасадата каде што беше паркиран мерцедесот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Се стемнува - тоа го знам зашто низ неколкуте симетрично распоредени прозорци помеѓу драпериите навлегуваат монструозни лилјаци и шандани со запалени свеќи од бел восок.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Се дополнуваше и со благиот израз на лицето, со последните атоми на неговата блага енергичност, низ неколкуте подвижни мускули и нерви што му остануваа верни докрај.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Во Картагина нешто се случува. Резиденцијата е опколена од наоружани војници!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Се стемнува - тоа го знам зашто низ неколкуте симетрично распоредени прозорци помеѓу драпериите навлегуваат монструозни лилјаци и летаат секогаш подалеку од оние осумнаесет сребрени шандани со запалени свеќи од бел восок.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)