„Те знам јас тебе“ како да велеа. „Јас гледам низ тебе. Знам јас многу добро зошто не отиде да ги видиш затворениците како висат“.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Услов е да бидеш едноставен, скромен човек, за да навлезе светлината на ангелот низ тебе.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Знам веќе, семејство, но сега наместо да си на мојата страна а против нив, ти се приклонуваш не оставајќи ми време за било што, дури ни да се помирам со судбината и да се привикнам, се појавуваш вака, водата капе низ тебе, сивата вода на невремето и студенилото, обесхрабрувачко порекнување на нешто што толку го чекав додека постепено се ослободував од твоите браќа и сестри обидувајќи се да ги сочувам силата и ведрината, да имам џебови полни со пари, да смислувам каде ќе одиме, пржени компирчиња во оној ресторан под дрвата каде што е толку фино да се руча покрај птиците и девојките и стариот Клемент што го препорачува сирењето проволоне и понекогаш свири армоника и пее.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Со куќата-во-себе и низ нејзините врати ќе излегуваш на сокаците на Ур и Урук, на Лагаш, Киш и Нипур, на ридовите на Вавилон и Нинива, ќе талкаш низ нив како низ длабините на клинестото писмо и ќе се враќаш повторно назад со песните за Гилгамеш во себе, и не ќе знаеш зошто токму тој со тебе и болката на Енкиду низ тебе, зошто токму твоето тело и твојата душа се одредени за да се исповедаат низ просторот кај што диши твојата сенка, на јазик кој ќе го разбираат сите, небаре самите шетале по долините и горите на писмото изрежано во калта.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
И во сонот ослушнувај како низ тебе струи.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Чкрипаат резињата, квичат, како елмаз кога сече стакло, и сето тоа врви низ тебе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На пример, кога велам: „Те гледам, можам да те видам“, тоа значи: „Можам да те видам бидејќи не гледам што е зад тебе, те гледам внатре рамките што ги цртам; не можам да видам низ тебе.“
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Би било исто и со радоста, и со една бесмислена радост, која продолжува да поигрува низ тебе по секој успешен лов, мислеше.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Со векови твојте борови шумат те капе златест априлски сјај со векови плиска пенлива Струма низ тебе роден Пирински крај!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
О Солун, Солун, гранитен камен, ти, пат на борби, на стра и крв, колку низ тебе тиранин земен палил и грабал со бесна стрв!
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Но тоа е само една енергија што привремено поминува низ тебе – му потврди старецот.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Ќе му кажеш ли „не“ на допирот на ветрот, кога низ тебе беснеат бунтовничките ветрови?
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)