низ (предл.) - глава (имн.)

Ноќта врвеше натаму, а јас седнат на масата зад машината за пишување, сеќавав како само нејасни мисли ми врват низ главата, како парки магла кои се тегнат по долината над малото езеро под Лерна и потоа исчезнуваат, и на нивно место доаѓаат нови, сѐ додека дувне ветрот и не ги истера од грлото на котлината.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Сигурно било нешто мнооогу перверзно штом така нагло се засркна - го подбуцна Мел, очекувајќи Грегор да се исповеда што му се мотало низ главата.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Ова молскавично прелета низ главата на Давид, а потоа продолжи да се мачи, сечкајќи ги проѕирните парчиња крашка пршута со прелив од ананас и малите коцки рошфор сирење, додека срдечно кимаше со главата, отпоздравувајќи ги гостите на приемот!
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Во мигот кога посегнав по спружените алишта и не сакајќи се слизнав на тазе подмрзнатиот балкон, кој за несреќа беше на 13-тиот кат од зградата, каде живеев заедно со моето момче, ми прелетаа низ глава сите овие реминисценции, на кои во друг случај не би се сетила сигурно.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Беше Илинден 2002 година.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Секогаш кога ја гледав како е внесена во некоја работа се прашував што ли ѝ поминува низ главата.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тогаш ми прелета низ глава мислата колку беше тешко кога се простувавме од вујко ми.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
-Војни беа тогаш, велеше Софија во Скопје.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
57. Неколку прашања ми се моткаа низ глава.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Додека првиот дим се спојуваше со мелодичната “I wanna be adored” некаде горе на таванот, Тој му се препушти на сочното интерфелацио што му струеше низ главата.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Мириса морето и Солун за првпат му се чини дека има пријатна арома, не онаа мешаница од мириси од чаршијата и пристанишна смрдеа што постојано му ги дразнеше нежните ноздри.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Му поминува низ глава дека, ако така му било пишано од семоќниот Адонаи, би било добро да умре како праведник во Ерусалим, што е сон на секој Евреин.  Сепак, не - се сепнува од таа ненадејно дојдедна мисла.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Зошто не му дадоа веднаш да се врати кај семејството, туку го задржаа во Виена? Што правеше за тој период?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Зошто е потребно изживување, толку бесполезно трошење достоинство и енергија?“ - му поминува низ главата на Максимилијан Мертен, кој размислува правнички ефикасно, практично, онака како што е формиран во неговата нагорна кариера, која најнапред поради личното пријателство со Фирерот, го донесе од местото јавен обвинител на Берлин, по почетокот на војната, на позицијата на началник на одделот за економски прашања на војската, управник на окупираната зона на Солун и Егејот и така натаму, и така натаму, како што самозадоволно констатира секој ден погледнувајќи се во огледалото на излезот од својот луксузен стан. 
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Според уверувањето на Карер, колку поединечните верски заедници, толку и масонската ложа беше столб за заедништвото на островјаните.  „Јас, господине Карер, од Вас го сакам списокот на секое еврејско семејство во градов”.  „А, тоа било”, малку му лекна на Карер.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Благословено е делото на Јуда Макаби, врви низ главата на Елеазар бен Цви повторената бенедикција за Макавеецот, зашто Господ прави чудо и менората со она малку масло наместо само еден, гори цели осум денови и го осветлува и осветува Домот на Севишниот и Единствениот бог на кој одново му се принесуваат жртвите во Хамизбеах.  Раби Елеазар бен Цви не гледа веќе прикази.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Пролетта е време за љубов“, ѝ поминува низ главата и неволно мислата почнува да ѝ бега во минатото.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Додека траеше краткиот меден месец на запознавањето со заедницата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Некој го известил“, му проструи низ главата на градоначалникот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кој ден е денес, ѝ поминува мисла низ главата, а таа се обидува да ја потисне, тонејќи со погледот во сè подлабокото вечерно небо на кое неосетно почнуваат да се палат светилките од вечерниот полилеј.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Не сакаше да го разранува со многуте прашања што ѝ се вртеа низ главата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сеедно, нејзе ѝ остана навиката секоја ноќ пред мугрите да стои пред прозорецот и да гледа во Једи-куле, потем во градот притиснат од ноќта и замолкнат, и за разлика од порано, стуткан меѓу бескрајот на морето од едната и занданата со седум кули насадена на ридот, на спротивната страна.  Никогаш, ѝ поминува низ главата онаа иста помисла, не била среќна во овој град.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Не ја одминавме во муабетот и млечната криза (тогаш мене ми пролета низ глава прашањето од што ќе се прават млечни чоколада ако кризата потрае подолго и баш тогаш ти се откри на левото рамо прерамката, боја чоколадна), скршивме и по некој лаф за здравјето и доброто расположение на нашите заеднички пријатели.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
„Ме отпишале“ - му помина низ главата горчлива мисла. Смееше ли да помисли такво нешто?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Додека ја смируваше својата лутина, збивајќи го острото сечило во телото на Јурукот, некаква далечна, избледена слика, или одглас на некаков разговор, за миг му прелета низ главата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Пушка, пушка!“ му се вртеше низ главата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„А добитокот, а колибата? А моите дома?“ му ораат низ глава тревожни мисли и чувствува дека, му се врти од тоа пред очи и пак замижува, и пак почнуваат оние бранови, оние кругови, онаа црвена боја во која сѐ се стопува.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Волци!“ му прострела низ главата мисла, па скокна и уште сонлив го облече палтото, заграби од огништето гламња што синоќа ја беше запретал, и истрча надвор.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Такви мисли, такви прашања му се роеја низ главата, а некаков непознат страв, некакво зрнце од страв го боцкаше некаде во длабочината на душата и полека се зголемуваше.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Во тој миг ми помина низ главата еретичка мисла: дека Велгошти не иде од велмоши, ами од вели гашти.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Како секавица низ глава ѝ мина помислата дека згрешила.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Низ глава ѝ мина помислата дека змиите поседуваат подмолна моќ да маѓепсуваат зајаци, пругасти верверици и други мали суштества, и дека можат да хипнотизираат дури и птици, и да ги натераат сами да им влетаат во отворените усти.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И во тој миг, мене почнаа да ми се ројат мисли необични низ главата. Зошто ми го рече тоа?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Трчај, трчај“ - му одекнуваше низ главата.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Мислатa му луташе низ главата наместо да се смири и да му го даде одговорот што го сакаше, одговорот што во тој миг му требаше за да не биде толку проклето изгубен во овој туѓ простор.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Чудно што баш во таа ситуација се присетив дека човекот пред мене се вика Стојан, и што тоа веднаш го поврзав со една мисла на Димитар Талев во “Преспанските камбани” дека сите Стојани во Македонија се дојдени од село, и што, најсетне, дури не по сопствена волја, се насмеав а човекот, не сфаќајќи што ми се мота низ главата само ме прекори дека тука нема ништо смешно, дека вака било, онака било, главно само за тој фамозен ѓон зборуваше, и за тој Шилото кај кого требаше да отидам.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
А тој беше едно такво занесено човече, со оние свои чудни мисли, така што по цели денови му се сновеше низ главата дека и човекот, како и сите други живинки, што ја лазат оваа земја, би требало да чекори на сите четири.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Рада ги очекуваше од тетка и Јана одговорите на многуте прашања, што ѝ се мотаа низ глава.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Низ главата ѝ мина мислата: колкава ли е плејадата убавици престојувале на ова место.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Му читаш во растреперените раце дека не е подготвен да си го покаже навежбаниот задник, на кој е посебно горд, но само во панталони затегнати со дупла игла на ременот и, како син на мама, која исто ги воспитувала и него и дада му, демек „прво само до пола“, строго се држи до лекцијата, а мота низ главата зборови со кои истовремено ќе остане „мачо мен“ (а ќе одигра како путе на пубертетлика, која час не сака, час умира од желба да направи нешто недозволено), за да има што да раскаже по пет испиени пива, и тоа фури по петтото, како неверојатно си прошол и како усреќил некоја, која, секако, во приказната ќе биде барем десет години помлада и барем десет сантиметри повисока и десет килограми полесна, со „страва“ тело и гради и, што им е исто така важно, „многу паметна девојка" и, во приказната за безобразно добриот секс ќе изостави дека таа, всушност, си заминала!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Си премотувам низ глава дали се исчешлав и дали да се насмеам (не знам дали ги откачив овие вештачкиве), па проверувам со јазикот и победоносно се смеам, демек, само до забите е убавината Оти сѐ друго ми е потамам!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Му доцнам на големото, нервозно е, а јас мотам низ главата, како изгледа невработена со мобилен, па глумам глува и го муабетам пријателов, оти ми спомнува казна за на лице место, па како тој е всушност разбран, па како, не дај Боже, колегата од колата да излезе, двојно ќе ме кошта.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Максим, седи на чело на трпезата, од кај пенџерето што гледа на југ, на дворот и гумното, го достигнува пагурчето, вели Бог да го прости но не отпива како што носи редот и како што очекуваат другите; вртејќи го низ раце пагурчето претура низ главата и одбира мисли и зборови со кои ќе може да ги натера другите д се согласат со она на кое мисли да ги повика, а пак да изгледа како тие него да го повикале да се согласува со нив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И додека тој го сучи пагурчето и молчејќи претура низ главата, легачот поставен сред одајата, шумно плапоти.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Бојана сечеше дрва до три наутро, а кога конечно престана со грчењето, низ главата на Александар почна да му се врти сеќавањето на посетата на Дарко во НОВ ЧОВЕК.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Низ главата на Александар помина панична мисла. - Бојана, јас не знам...
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
1 „Ах, ова дете, мил Боже пази ми го, што ли прави ова дете на мајка, вака да ми страда, во оган да гори, треска да ја тресе, а да не можам да го запрам, да ѝ помогнам, од маката да ја ослободам....“ - со светлосна брзина ѝ минуваа мислите на мајка Ленче низ главата, мешајќи ја зеленчуковата супа на шпоретот и спремајќи нови ладни облоги за Томето, најмалото и најубавото дете од нејзините 8 деца.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Мисли, што се јавуваа сами од себе но кои му изгледаа сосем неинтересни, му пролетуваа низ главата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На Винстон му пролета низ главата мисла дека веројатно би можел сосем лесно да се изнајми собата за неколку долари неделно, само кога би се осмелил да ризикува.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Пред лицето на болката нема херои, нема херои, му се вртеше низ главата, додека се превиткуваше на подот, придржувајќи си ја бескорисно онеспособената рака.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На Винстон му помина низ главата дека ова е првпат во животот како гледа, со знаење, во член на Полицијата на мислите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ги замислував сите мои најблиски суштества, пријателите и сите оние што ги познавав, и постојано низ главата ми минуваше сè она за што со нив би сакал да зборувам (и си префрлував себеси зошто за тоа не зборував со нив додека бевме на слобода), но не само тоа: си замислував како се потам во купатлото, како се шетам по кејот, како спијам во постела облечен во својата пижама, како јадам бифтек во овој или оној ресторан, пијам коктел или се засладувам со торта со шлаг, печам пиле и подготвувам од него сос, притоа си потпивнувам бело вино и слушам секаква музика, лежам во тревата и се сончам, го пијам своето утринско кафе, ги посетувам галериите и кафеаните, гледам добри филмови, влегувам во ателјеата на своите пријатели… и така натаму.”
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ги замислував сите мои најблиски суштества, пријателите и сите оние што ги познавав, и постојано низ главата ми минуваше сè она за што со нив би сакал да зборувам (и си префрлував себеси зошто за тоа не зборував со нив додека бевме на слобода), но не само тоа: си замислував како се потам во купатилото, како се шетам по кејот, како спијам во постела облечен во својата пижама, како јадам бифтек во овој или оној ресторан, пијам коктел или се засладувам со торта со шлаг, печам пиле и подготвувам од него сос, притоа си потпивнувам бело вино и слушам секаква музика, лежам во тревата и се сончам, го пијам своето утринско кафе, ги посетувам галериите и кафеаните, гледам добри филмови и влегувам во ателјеата на своите пријатели...
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
2) А сега да ти напишам неколку збора за нешто сосем друго: утврдив дека за време на подолг престој во затворот на чувствителните луѓе им се заканува опасност да станат огорчени непријатели, да почнат да го мразат сиот свет, отапуваат, ги обзема резигнација и стануваат премногу себични.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тежок момент, неизвесност, илјадници мисли ми се вртеа низ главата „Ќе преживее ли?“ се прашував.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
„Зар ја гледам смртта твоја?“ ми проструи низ главата.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Во моментот кога ѝ кажа за разводот, сето тоа, за миг, уште еднаш ѝ помина низ главата.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
По извесно молчење, откако ѝ проврвеа сите овие мисли низ главата, мајка му рече: - Во крајна линија, тоа е твој син.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Геле Колишев ги начули ушите. Ни самиот не знаеше што сѐ му се преметна низ глава додека не се врати мажот на Добра со објава дека Дине, со помош на господ нашол засолниште.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
На почетокот од записот има една реченица во која се прашувам зошто си го гнасам лицето и дека таа мисла постојано ми се меткала низ глава.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И еве овде пак ме боцкаше, - не знам што ќе е тоа... и секакви мисли ми се моткаат низ глава... очите ми се затворени, а гледам таква вртелешка од бои, што просто ќе побудалам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Постојано ми минуваше низ глава: “Јас сум навистина мртов.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Еве сега доаѓаат со хеликоптери, авиониц, падобрани и цистерн.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Ми летаат низ глава. Сами уши. Крвави и неправилно исечени.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Пролетва, од 20 април, кога меѓу 17:30 и 19 седам пред „Багдад кафе“ и се обидувам да уживам во макијатото, секогаш едни исти брборливи мисли ми се раздвижуваат низ главата.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Зоре, разумно суштество, само ги подигна трите празни филџани и пепелникот полн со догорчиња од соседната маса и со неизмерната полунасмевка влезе во кафулето.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Не го скрив од него ни она копање по ѕидовите на куќите во Еврејското маало.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Господи, кога сиот ваш пат до Костурницата ми прошета низ главата речиси ќе фркнев од болка, а потоа, онака малаксана и изморена и немав што друго да сторам па отидов до иконата и се прекрстив. Веројатно од благодарност.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се разбира, којзнае какви сè размисли му шетале низ главата на дед Павел, какви сè сомненија го измачувале, што го плашело, но, кога почнав да му ја откривам вистината за вас, барем оној дел што го сметав достапен за мене, не забележав кај него некое големо изненадување.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Значи и тој беше потресен и не престануваше да го врти низ главата она што се случило далеку во полето.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А набрзо потоа се случи и онаа несреќа на татко ти, во потокот на Овче Поле.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Нели пред да умреш цел живот ти поминува низ глава?
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Низ главата почнаа да му се вртат небесни хармонии. Дали Бах, или вселената?
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Елен Лејбовиц Ce 19 juin 2001 Monsieur, Il me serait реut-trе difficile maintenant de retrouver ce passage, car je ne sais plus dans lequel de vos trois livres il se trouve. Il ѕаgit dun рiѕоdе de votre enfance о vous demandez votre mrе ce quеѕt lmе. Elle tente alors de vous expliquer ce dont aucune parole ne peut vraiment rendre compte, tandis que votre рrе соutе sans intеrvеnir Арrѕ avoir lu les deux textes que vous mаvеz еnvоуѕ, cet рiѕоdе mеѕt revenu en mmоirе comme ѕil mарраrаiѕѕаit soudain que lоriginе de votre besoin dсrirе, tаit реut-trе rechercher l. Tous vos rсitѕ ne seraient alors quunе tentative de trouver des rроnѕеѕ cette question роѕе votre mrе: quеѕt-се que lmе? Et mmе si vous ne sauriez pas non plus trѕ bien comment la dfinir, vous assurez de toutes les mаnirеѕ possibles quеllе existe. Les livres de votre рrе, les сlѕ et le miroir de votre mrе ont en quelque sorte rеu une mе vivante du fait de la valeur que ces livres, ces сlѕ et ce miroir rерrѕеntаiеnt pour eux. Puis, avec le temps ces objets que vous роѕѕdеz реut-trе encore, semblent trе devenus pour vous les dроѕitаirеѕ de lmе de vos parents, au point que сеѕt en eux quil vous arrive de la chercher. Et tel que vous le dсrivеz mmе le lac que votre frrе rерrѕеntе sur un mur de votre nouvelle demeure semble trе une tentative de faire vivre lmе de ce lac dans une nouvelle patrie; et en mmе temps, par la suggestion et les commentaires quilѕ font, on sent que tous ceux qui assistent llаbоrаtiоn de cette fresque veulent voir rерrѕеntеr dans ce lac une partie de leur mе. Ainsi, реut-trе, lеffrоi qui vous a saisi devant le Muѕе de lаthiѕmе avait-il moins pour cause le fait que cette doctrine nie comme son nom lindiquе lехiѕtеnсе de Dieu (арrѕ tout, mmе parmi les croyants, qui peut vraiment dire ce quil entend par existence de Dieu?) que sa vоlоnt de nier lехiѕtеnсе de lmе. Or, cette existence de lmе, il serait mmе insuffisant de dire que vous avez besoin dу croire, car ce que vous exprimez dans vos textes est plus quunе croyance, сеѕt une certitude nе dunе ехрriеnсе, tellement vous est familier ce dialogue avec un principe spirituel qui survit lаbаndоn fоrс dunе patrie ainsi qu la ѕраrаtiоn dаvес les trеѕ et les objets autour desquels ѕеѕt construite votre vie. Voila les bries de реnѕе qui me sont раѕѕеѕ par la ttе et que јаi tellement de diffiсultѕ exprimer. En effet, il nеѕt pas dans mes habitudes de formuler clairement dans un discours construit une suite dimрrеѕѕiоnѕ fugitives comme celles qui me viennent la lecture de vos livres. Hlnе Lejbowicz 22 јуни 2001 г.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Но сето тоа крена толку силна врева во Европската заедница, па сигурно овие вести допреа и до Македонија, така што не би имала посебно што да додадам друго можеби освен мислата која постојано ми минува низ глава.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
За да се осветли добро ова прашање, би требало, без сомнение, да се биде историчар на религиите или антрополоg или двата во исто време се разбира јас тоа не сум, но само ви ги пренесувам мислите кои неодредено ми минуваат низ глава.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Еве ова се трошките од мислите кои ми минаа низ глава и за кои имав толку многу тешкотии за да ги изразам.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Покрај пасажите за потрагата по душата, фиксирана во татковите книги, во мајкиното огледало и врската клучеви на некогаш напуштените куќи, кои можеа да ги отвораат само сонуваните брави, мислам дека само во долговечната заеднички истрадана тишина можеше да се насети постоењето на душата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Слушајќи го како ми се исповеда низ главата ми проструи мислата “сигурно бил во несреќен брак па сега е разведен”…
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Лудачка идеја ми помина низ глава. Не, помислив.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Тоа е најново нешто“, рече таа, очите ѝ навираа, „најбезбедно... мислам, ништо не може да - “ Лицето ми гореше. „Не“, реков.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Тоа е кондом“, рече таа, солзите ѝ навираа на очи, “докторот ми го набави... ги прават во Шведска.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Барем јас, такви роеви мисли ми се роеја низ главата како да ми беше сандаче со којзнае колку роеви во него.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Нервозно го протре со рака, но од тоа болката само малку се прошируваше низ главата до слепоочниците без да намалува и чувствуваше како во стомакот му станува тешко.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Секавично му помина низ главата помислата дека човеков или е влечен по скалите надолу или просто е турнат со што бил докусурен.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Сѐ ми врви низ главата, ништо не ми застанува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На сѐ ќе се сетиш, ќе ти помине низ главата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Господе боже, што не ми поминува низ глава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сѐ така ми врви низ главата, а тој стои над мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ништо паметно не ми паѓаше на памет и страшни мисли ми се врткаа низ главата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Одеднаш се сетив на Игбал и посакав да може од некаде да долета со својот волшебен килим, да нè качи врз него и да нè врати во куќата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Како денес, како ова попладне или патем, кога некоја мисла за мене ќе ти пролетала низ главата?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сега „ја имам”, си мислам, но и нешто друго ми пролетува низ главата: од каде таа знае во кој момент како сакам да се однесува?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се сетив на ловџиските приказни, на приказните од црните хроники по весниците што ми ги има раскажувано Снеже, за убијците и нивните жртви... Ужас еден!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не знам, не сум сигурна – признав – можеби така било.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сто приказни за самовили, ѓаволи, шумски духови, џинови и џуџиња ми се моткаа низ главата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)