Но, се разбира, продолжете да трагате по старите кадиски регистри, кога ќе патувате низ земјата.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
И понатаму беше врзан за столот, но беше пропаднал низ подот, низ ѕидовите на зградата, низ земјата, низ океаните, низ атмосферата во вселената, во заливите меѓу ѕвездите - сѐ подалеку, подалеку и подалеку од стаорците.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но, трпеливо треба да оставиме животот да не води по траговите на среќата, под небото, низ земјата, а чии извор е во нашите срца.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Миговно, долго патување низ земјата Фантазија.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Стравот од напад на Југославија кога Тито му сврте грб на Сталин панично се ширеше низ земјата, стигнуваше до душите на сите, млади и стари.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
И ден денес се сеќавам на некои психоделични патувања низ земјите на Африка, Азија, средна и западна Европа, со Пепси, со Игор, со Антони, со Жанета... од кои би можеле да се направат феноменални on the road сценарија.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
И покрај сиот фокус на рејвувањето, книгата на Сандерс е полна со искажувања на триесет-и-нешто-годишни (и постари) професионалци кои експериментираат со дрогата дома или за време на прошетките низ земјата.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Исто така, ова е движење кое можеби ќе има поголемо влијание врз меинстримот.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Замислата на директорот на филмот, кого можеа само да го замислат во некоја длабока фотелја на главниот град, од една страна - да се остави филмска документација на идниот гигантски хидроенергетски објект, а од друга - да се направи документарен филм, што ќе го склопат режисерот и продуцентот во монтажата, и кој не само што ќе се прикажува во сите кино-сали низ земјата како предигра на играните филмови, туку и достојно ќе нè претставува на сојузниот и странските филмски фестивали.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Сам ли си Беаз-куле срамен, низ земјава крвава, та свивуеш срце од камен во морската долбина?
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Кога ќе видиме дека се што поминува низ земјата се чисти, ќе сфатиме дека таа е филтер на нашиот живот.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Така го минував времето, ден за ден, речиси две недели – во канцеларијата на тој неинтелигентен човек, кој самиот себеси се сфаќаше сериозно, и, згора на сè, се сметаше за уметник зашто понекогаш – додека бев таму, тоа се случи само еднаш – го гледаа како стои крај масата за цртање, работи со моливи и хартии и црта некој расклапан предмет, полица за цвеќе или нов вид домашен шанк, некаква мака за новите генерации потрошувачи.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Секоја вечер кога уморен ќе се вратев дома, бев лут затоа што ми беше минал уште еден ден од мојот живот кој ми донесе само замор, бес и точно онолку пари колку што требаше за да работам и понатаму, ако таквата работа воопшто и може да се нарече работа: по азбучен ред да сортирам сметки, да ги дупчам и да ги прицврстувам во нова фасцикла, каде што трпеливо ќе ја поднесуваат судбината никогаш да не бидат платени; или да пишувам рекламни писма што безуспешно патуваат низ земјата и претставуваат само непотребно бреме за поштарите; понекогаш да пишувам сметки што некој можеби и ќе ги плати, дури и во готово.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)