Влегоа во гратчето... Сонцето одвај ѕиркаше низ облаците.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Се што се случи, секој бакнеж, секое чувство, секоја солза, секоја тага, секој збор, секоја нежност, секоја насмевка, секоја прегратка, секоја страст, беше премногу за крај, а премалку за збогум.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Нека грмат громови, нека дождот струи низ облаците, нека застане светот и времето, чекајме на истото место, прегрниме како дете и кажи ми: „дел си од мене“.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Па така мораше да ги извлече дрвата горе во селото, по угорница да се движи полека се додека не се пробие низ облакот во кој беше завиткано селото.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Слегов во полето по умори и гори по талкање низ облаци по занеси и призраци пусти стапките топли ги барам на тие далечни зори штом идеа зарудени од шамаците густи.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Нејзината сенка, шета низ облаците.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Светлоста околу нив живо пулсираше, пливаше, низ облаците, се палеше и се гасеше;тоа пролетно треперење не се смируваше.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И тогаш тргнав да пропаѓам. Небаре низ облаци. Се најдов дури другиот ден.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Принцезата која можеше да гледа низ облаците и водите го бараше сиот ден.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Ама муграта си забелува како секој ден, сонцето заизлегува, дури и низ облаци ќе го осветли денот - колку и да е нажалена душата...
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Дождот престана. Небото се проби низ облаците.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)