Низ орманот кон неа доаѓаше Луман арамијата.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
А бев сигурен дека барем во сонот дружи со некого од нејзиното минато?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Мајка ми никогаш не спомнуваше имиња од нејзиниот живот.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Навистина, сѐ уште не го скорнале сиот снег од Потковицата, сѐ уште се белее на Чауле, на Самовилец, во усоите и негдегоде низ орманот, но небото се отвори, земјата затреви и замириса воздухот, па уште од раното оживува полето.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
„Ако му требам“, прекорно Севда си рече самата на себе, „тој треба да ме најде, а не јас да го барам“, си рече и го продолжи по патот право нагоре низ орманот.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
На што ли ќе личат кога ќе се појават на чистинката низ која води изгазена јасна патека?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ми личат на чуденки кои заскитале по патеки што водат низ ормани, честари, гори!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)