Живко ме изгледа како во мене да го препознал ѓаволот, но сепак се воздржа толку колку да ми сржи низ плунка: - Да не си го спомнал тоа уште еднаш пред некој велгоштанец.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Јас се засркнувам додека јадам, затоа што истовремено и дишам, па морам да џвакам со отворена уста и да им ги покажувам на очевидците стутканите парчиња храна што ми се препелкаат низ плунката.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Јас замислувам како никогаш не би го удрила Дејан по носот, и кога случајно тој сам би се удрил, како со денови би го бакнувала околу завојот и би му ги гледала потечените очи, би му кажувала колку се убави и би му ги влажнела усните за да не му се сушат, но се разбира ова не сум му го кажала.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)