Не помина многу време, повторно го виде сплаварот во сонот низ превезот од густа тестеста магла.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Така, полека, низ превезот на солзите, од збор до збор, влегува во него, поминува низ него, а ништо конкретно.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Во книгата се провлекува необично неименување на реалното низ превезот на имагинарното кое постојано се згуснува: освен козарот Чанга сите човечки ликови се стопени, сомлени до анонимност...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)