низ (предл.) - рака (имн.)

- Мене по трипати ми мине низ рака секој што е за садење и ги избирам од здрави поздрави.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Окрвавеното знаме, кое премина низ рацете на неколкумина паднати востаници, сега се вееше во рацете на Цепенко.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Лесно му е на Филип кој громогласно, незбунето се смее, и кога скапата порцеланска ваза му се лизнува низ раце и се распрснува во стотици парченца.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
И како дулците дурлеа и цедеа, така мене ми лекнуваше, низ раката до рамењата, од рамењата до градите, до душата под лажичката, до малото срце под ребрата.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тој се смееше на нејзините досетки, ја вртеше чашата низ раката и одвреме-навреме му покажуваше на шанкерот да дополни.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Како риба е, токму кога ќе помислиш дека ќе ја фатиш таа ти се излизнува низ рацете.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Максим, седи на чело на трпезата, од кај пенџерето што гледа на југ, на дворот и гумното, го достигнува пагурчето, вели Бог да го прости но не отпива како што носи редот и како што очекуваат другите; вртејќи го низ раце пагурчето претура низ главата и одбира мисли и зборови со кои ќе може да ги натера другите д се согласат со она на кое мисли да ги повика, а пак да изгледа како тие него да го повикале да се согласува со нив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Низ раце, меѓу дланки ми поминува глушецот. Не знам. Може да беше лисица.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Еднаш најде под борот паднато седело со две скршени јајциња; го зеде, го стави на клупата и почна да го поправа, да го дотерува: му ги нареди растурените сламки и пердуви на свое место; го изизврти низ рацете да му ја врати формата, да го зацврсти.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Роман што може да се напише дури откако низ рацете ќе поминат многу книги, низ душата многу премрежија, а низ срцето на детето многу сцени кои од него прават дете што се сеќава.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Забележа дека овде беше истиот мебел кога ја посети книжарницата за последен пат во 1936 година, но на истите рафтови само сега разбирливо продефилирале низ рацете на многу генерации други, нови, нови стари и сосема нови книги.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во овој најнов роман, Старова, кој веќе е познат како мајстор на прозната реч, се решава на една експериментална наративна постапка: со минимум дејства во наративната арматура, да ни состави романескен мозаик за нашиот балкански вавилонски синдром.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
„Јосиф ефенди”, му рече Гази-баба, превртувајќи ги замислено папучите низ раце.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Низ прстите, низ дланките, низ рацете поткренати, до во пазувите ми се лизга сокот алов - небаре леплива крв...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Докторот ја меткаше слушалката низ рацете и сакаше пак да му ја стави.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Го зема и го метка низ раце, го разгледува.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Уживаше додека му се качуваше низ раката, весело пиштејќи со јазичето, или додека го демнееше пленот, хипнотизираната бубачка, плетејќи го околу неа ловечкиот танц.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
На тие дрвени форми никој не им обрнуваше внимание, никој не ги гледаше, но учителот трепереше од радост кога такво парче ќе најдеше; го вртеше низ рацете, го гледаше, а потоа го носеше во својата соба во училиштето, го оставаше на полицата и седнуваше крај него гледајќи го со часови.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
На зелените ѕидови од небото ги барам капките на водениот поров Низ раце ги испуштив патиштата за студеното време на ембрионот Пена во сонцето се скри со заборавени стаклени стрели што не можев ни да ги чујам ни да ги видам Го горам мојот леб единствената разумна нишка како Јаписов син како дива мисла со листот и бестелесниот предел што знае да биде пуст и суров.
„Чекајќи го ангелот“ од Милчо Мисоски (1991)
Писателите препуштете им ги на цензорите; одлично! се приближуваме.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Вашите судови го запираат телото, но душата им побегнува и спретно им се лизга низ раце.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сте сториле, значи, премногу и премалку; патот треба да се продолжи.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Широките рамења му се спуштаат низ рацете, како да крева нешто од земјата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Едниот ја вртеше низ раце мојата капа за сонце, а другиот си игрше со мојот тениски рекет и со топчето.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Зборуваа нешто, а ние не можевме да ги разбереме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Колку и да се трудиш да ги сфатиш и да ги разбереш, тие постојано ќе ти бегаат низ раце, како вода или како ситен песок меѓу прстите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Откако бев во Индија, научив во сè да верувам и ништо да не ме чуди.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)